astrale lichamen, wat iets heel anders is. Dat heeft echter niets te maken met dit boek.

Mijn opleiding was inderdaad zeer intensief, orridat ik niet alleen mijn gespecialiseerde vakken op het gebied van geneeskunde en chirurgie moest kennen, maar ook alle schriften; ik moest immers, behalve als geneeskundige lama, ook slagen als religieuze lama, als volledig opgeleide priester. Het was dus noodzakelijk om voor twee richtingen tegelijk te studeren en dat betekende tweernaal zo hard studeren als de gemiddelde leerling. Niet dat dit idee me nu erg aantrok!

Maar het was natuurlijk niet allemaal ontbering. lk maakte veel tochten naar de hogere gedeelten van Tibet - Lhasa ligt vierduizend meter boven de zeespiegel - voor het verzamelen van kruiden. Orize geneeskundige training was gebaseerd op behandeling met kruiden en in Chakpori hadden we altijd minstens zesduizend diverse soorten kruiden op voorraad. Wij Tibetanen geloven dat we meer van kruidenbehandelingen weten dan mensen in enig ander deel van de wereld. Nu ik verscheidene malen de wereld rond ben geweest, is deze overtuiging bij mij nog sterker geworden.

Tijdens verschillende van mijn tochten naar de hogere gebieden van Tibet, vloog ik in vliegers die mensen konden dragen, waarbij ik boven de scherpe pieken van de hoge bergketens zweefde en kilometers en kilometers ver over de landerijen uitkeek. lk narn ook deel aan een gedenkwaardige expeditie naar het deel van Tibet dat vrijwel ontoegankelijk is: het hoogste gedeelte van de Tsjang Tanghooglanden. Hier vonden wij, de leden van de expeditie, in een uiterst geisoleerde vallei een kloof tussen de rotsen die verwarmd werd door de eeuwige vuren van de Aarde, die heet water lieten opborrelen en in de rivier lieten stromen. We vonden ook een machtige stad, waarvan de ene helft was blootgesteld aan de here lucht van de verborgen vallei en de andere helft begraven lag in het heldere

ijs van een gletsjer, dat zo helder was dat het andere deel van de stad zichtbaar was, als lag het in het helderste water. Dat deel

van de stad dat niet in ijs begraven lag, was bijna intact. De jaren. waren werkelijk voorzichtig met de gebouwen omgegaan. De roerloze lucht en de afwezigheid van wind hadden de gebouwen gespaard voor schade door afslijting. We liepen door de straten, de eerste mensen die sinds duizenden en duizenden jaren die straten hadden betreden. We slenterden willekeurig door huizen, die eruitzagen alsof ze in afwachting waren van hun eigenaars. Totdat we wat beter keken en vreemde geraamten, versteende geraamten zagen en ons realiseerden dat dit cen dode stad was. Er waren vele fantastische voorwerpen die crop wezen dat deze verborgen vallei eens de zetel was geweest van een beschaving veel. groter dan enige beschaving die zich nu op de aardbodem bevindt. In dit, het tweede, boek schrijf ik meer over die stad.

Toen ik heel jong was, onderging ik een bijzondere operatic die 'het openen van het Derde oog werd genoemd. Bii die operatic werd een harde houtsplinter, die in speciale kruidenoplossingen was gedrenkt, in het midden van mijn voorhoofd gestoken, teneinde een klier te stimuleren die me grotere helderziende vermogens gaf Ik werd reeds opvallend helderziend geboren, maar na de operatic was ik dat in bovennormale mate en kon ik mensen zien met hun aura orn. zich heen, alsof ze gehuld waren in vIammen van fluctuerende kleuren. Aan de hand van hun aura kon ik hun gedachten raden; voelen wat hun mankeerde, wat hun verwachtingen en angsten waren. Nu ik Tibet verlaten heb, probeer ik westerse artsen te interesseren voor een instrument, dat elke dokter en chirurg; in staat zou stellen de menselijke aura te zien zoals ze is, in kleur. lk weet dat doktoren en chirurgen, als ze de aura kunnen zien, ook kunnen zien wat iemand in werkelijkheid mankeert. Zo dat de specialist, door naar de kleuren en de omtrek van de bewegende banden te kijken, precies kan zeggen aan welke ziekten cen persoon lijdt. Bovendien kan dit gezien worden voordat er enig zichtbaar teken in het stoffelijk lichaam zelf is.

De aura geeft van kanker, tuberculose en andere kwalen bewijsmateriaal te zien, vele maanden voordat deze het stoffelijk lichaam aanvallen. Zo kan de dokter, doordat hij zo vroeg gewaarschuwd wordt voor het ontstaan van de ziekte, de klacht behandelen en haar feilloos genezen. Tot mijn afgrijzen en zeer groot verdriet zijn westerse doktoren hierin helemaal niet géinteresseerd. Ze schijnen te denken dat het iets te maken heeft met toverij, in plaats van iets wat slechts op gewoon gezond verstand is gebaseerd, wat in feite het geval is. Elke technicus weet dat hoogspanningskabels een corona om zich heen hebben. Dat geldt ook voor het menselijk lichaam; het is slechts iets gewoon fysisch dat ik aan de specialisten wil laten zien en zij verwerpen het. Dat is triest. Maar te zijner tijd komt het. Het tragische is, dat zo veel mensen onnodig moeten lijden en sterven, voordat het zover is. De dalai lama, de dertiende dalai lama, was mijn beschermheer. Hij gaf opdracht dat ik alle mogelijke hulp zou krijgen in mijn opleiding en bij mijn ervaringen. Hij schreef voor, dat mij alles geleerd diende te worden wat in me kon worden gestampt. Behalve dat ik onderricht kreeg volgens het normale mondelinge systeem, kreeg ik ook instructies met behulp van hypnose en verscheidene andere methoden die hier geen vermelding behoeven. Enkele ervan worden in dit boek behandeld, of in Het Derde Oog. Andere zijn zo nieuw en zo ongelooflijk, dat de tijd nog niet rijp is om ze te bespreken.Vanwege mijn helderziende vermogens was ik bij verschillende gelegenheden in staat de alleringewijdste veel hulp te bieden. Ik hield me schuil in zijn audiëntiezaal, zodat ik aan de hand van de aura iemands ware gedachten en bedoelingen kon interpreteren. Dit gebeurde om te zien of de woorden en gedachten van de persoon overeenstemden, met name wanneer het ging om buitenlandse staatslieden die de dalai lama bezochten. Zo was ik een ongeziene waarnemer toen een Chinese delegatie werd ontvangen door de Grote dertiende. Ik

was ook een ongeziene waarnemer toen een Engelsman een bezoek bracht aan de dalai lama. Maar bij die laatste gelegenheid schoot ik bijna tekort in mijn taak, door mijn verbazing over de opmerkelijke kledij die de man droeg; mijn eerste, allereerste waarneming van Europese kledij! De opleiding was lang en zwaar. 's Nachts en ook de gehele dag moesten er tempeldiensten worden bijgewoond. Geen zachte bedden voor ons. We rolden ons in onze ene deken en gingen op de vloer liggen slapen. De leraren waren echt streng; we moesten studeren en leren en alles van buiten kennen. We hielden er geen opschrijfboeken op na, we leerden alles uit ons hoofd. Ik leerde ook metafysische onderwerpen. En verdiepte me erin: helderziendheid, astraal reizen, telepathie, ik bestudeerde het allemaal In een van mijn inwijdingsfasen bezocht ik de geheime spelonken en tunnels onder de Potala, spelonken en tunnels waarvan de gemiddelde mens niets weet. Het zijn de overblijfselen van een eeuwenoude beschaving, die bijna buiten het bereik van de herinnering van het menselijke ras ligt. Op de wanden vond men de verhalen, getekende verhalen over dingen die in de lucht zweven en dingen die zich onder de aarde voortbewegen. In een andere inwiidingsfase zag ik de zorgvuldig geconserveerde lichamen van reuzen, drie meter en vijf meter lang. Ook ik werd naar de andere zijde van de dood gezonden, om erachter te komen dat er geen dood is. Toen ik terugkeerde, was ik een erkende incarnatie, met de rang van abt. Maar ik wilde geen abt zijn, gebonden aan een lamaklooster. Ik wilde een lama zijn die vrij was om te gaan waar hij wilde. Dus werd mij door de dalai lama zelf de rang van lama toegekend en door hem werd ik verbonden aan de Potala in Lhasa. Zelfs toen werd mijn training voortgezet, leerde men mij verschillende vormen van westerse wetenschap: optica en andere verwante vakken. Maar ten slotte kwam het moment waarop ik opnieuw bij de dalai lama werd geroepen en ik mijn instructies kreeg.

intelligentste mannen van Tibet, en hij liet, uit de goedheid van zijn hart en uit vriendschap voor mij, bepaalde proeven met zich doen. Hij bewees dat hij tot hetzelfde in staat was als Lobsang Rampa. We konden - dat wil zeggen, een speciale groep van onze mensen - enig serieus onderzoek doen naar deze zaak. Maar helaas beletten vooringenomenheid, conservatisme en jaloersheid ons onze bevindingen bekend te maken. Iets waarvan ik sindsdien altijd spijt heb gehad.'Het was enige tijd stil. Ik dacht erover na hoe goed het was van de rector om zijn vertrouwen in mij uit te spreken. De docent keek werkelijk somber, alsof hij een onverwachte, onwelkome tegenslag had gekregen. Hij zei: 'Als u dit vermogen hebt, waarom studeert u dan geneeskunde?' Ik antwoordde: 'Ik wil geneeskunde studeren en ik wil ook natuurwetenschappen studeren, zodat ik kan helpen bij de vervaardiging van een instrument dat overeenkomt met dat wat ik heb gezien in de Tsjang Tanghooglanden van Tibet.' De rector onderbrak. 'ja, ik weet dat u een van de mannen was die aan die expeditie deelnam. Ik zou graag meer willen weten over dat instrument.' 'Een tijd geleden, zei ik, 'gingen we op aansporing van de dalai lama met een kleine groep naar een hooggelegen verborgen vallei in de bergketens van de Tsjang Tanghooglanden. Hier vonden we een stad die dateerde van lang voor de geschreven geschiedenis, een stad gebouwd en eens bewoond door mensen uit vroegere tijden. Een stad die gedeeltelijk begraven lag in het ijs van een gletsjer; maar waar de gletsjer in de verborgen vallei gesmolten was, waar het warm was, waren de gebouwen en de voorwerpen in de gebouwen intact gebleven. Een van die voorwerpen was een soort doos waardoor men kon kijken en de menselijke aura kon' zien. Uit die aura, uit de kleuren, uit de algemene toestand ervan, konden ze iemands gezondheidstoestand afleiden. Meer nog, ze konden zien of een persoon kans had lichamelijk door enige ziekte te worden getroffen, omdat de kans op deze ziekte in diezelfde aura te zien was voordat ze lichamelijk tot uiting kwam. Op dezelfde wijze zijn neuscatarrebacillen allang in de aura te zien voordat ze zich lichamelijk manifesteren als een gewone verkoudheid

maar het is het leven zelf; de energie die het stoffelijke lichaam en het astrale lichaam met elkaar verbindt. De mens heeft vele lichamen. Voorlopig zijn we alleen geinteresseerd in het stoffelijke en in het volgende stadium, het astrale. We denken misschien dat we wanneer we ons in een andere toestand bevinden, door muren kunnen lopen, of door vloeren heen kunnen vallen. Dat kunnen we inderdaad, maar we kunnen alleen door muren lopen of door vloeren vallen als die een andere dichtheid hebben. Op astraal niveau belemmeren dingen van deze dagelijkse wereld onze voortgang niet. De deuren van een huis zouden ons niet binnen of buiten kunnen houden. Maar in de astrale wereld komen ook deuren en muren voor, die voor ons in het astrale even solide, even beperkend zijn als de deuren en muren van deze Aarde voor het stoffelijke lichaam. Hebt u een geest gezien? Zo ja, dan was het vermoedelijk een astraal wezen, misschien een uittreding van iemand die u kent, of van iemand die u bezoekt vanuit een ander deel van de wereld. U hebt misschien ooit een bijzonder levendige droom gehad. U droomde misschien dat u, vastgehouden aan een touw, een koord, als een ballon de lucht in zweefde. Misschien kon u vanuit de lucht naar beneden kijken, vanaf het uiteinde van dit koord, en merkte u dat uw lichaam stijf, bleek, onbeweeglijk was. Als u kalm bleef bij die ontstellende aanblik, merkte u misschien dat u zweefde, wegzweefde, meegevoerd werd als distelpluis in de wind. Wat later merkte u misschien dat u zich in een ver land of afgelegen gebied bevond dat u kende. Als u er 's morgens bij stilstond, zou u het waarschijnlijk als een droom beschouwen. Het was astraal reizen. Probeer dit: wanneer u's nachts gaat slapen, stelt u zich dan levendig voor dat u iemand wilt bezoeken die u goed kent. Denk voortdurend dat u die persoon zult bezoeken. Het kan iemand in dezelfde stad zijn. Wel, ga liggen en blijf dan heel stil, ontspannen, op uw gemak in die positie. Sluit uw ogen en stel u voor dat u van het bed af zweeft, door het raam naar buiten en

over de straat zweeft - wetend dat niets u kan kwetsen - wetend dat u niet kunt vallen. Volg in uw verbeelding de nauwkeurige koers die u zult volgen, straat voor straat, totdat u aankomt bij het huis dat u wilt bezoeken. Stel u daarna voor hoe u d-at huis zult binnengaan. Denk erom, deuren hinderen u nu niet en u hoeft ook niet te kloppen. U zult de vriend, of vriendin, de persoon die u een bezoek brengt, kunnen zien. Dat wil zeggen, u zult daartoe in staat zijn als uw motieven zuiver zijn. Er is geen enkele moeilijkheid, niets gevaarlijks, niets nadeligs. Er is slechts één wet: uw motieven moeten zuiver zijn. Hier komt een herhaling als u wilt, maar het is veel beter om het vanuit een paar gezichtspunten te benaderen, zodat u kunt zien hoe volkomen simpel dit is. Blijf kalm terwijl u in uw bed ligt, alleen en zonder dat u door iemand kunt worden gestoord en met gesloten deur zodat niemand kan binnenkomen. Stel u voor dat u zich voorzichtig losmaakt van uw lichaam. Er overkomt u niets, niets kan u kwetsen. Stel u voor dat u verschillende lichte, krakende geluiden hoort en dat u talloze schokken, kleine schokken, voelt, terwijl uw geestelijke kracht het stoffelijke verlaat en zich daarboven verdicht. Stel u voor dat u een lichaam vormt dat de exacte tegenhanger is van uw stoffelijke lichaam, en dat het gewichtloos boven het stoffelijke lichaam zweeft. U zult een lichte schommeling, een heel gering op-en-neer gaan ervaren. Er is niets om bang voor te zijn, er is niets om u zorgen over te maken. Dit is natuurlijk, ongevaarlijk. Wanneer u zich kalm houdt, zult u merken dat uw astrale lichaam, dat zich nu heeft losgemaakt, geleidelijk van uw stoffelijke lichaam zal wegdrijven, totdat het op zo'n meter afstand ervan zweeft. Dan kunt u op uzelf, op uw stoffelijke lichaam neerkijken. U zult zien dat uw stoffelijke en uw astrale lichaam verbonden zijn door een glanzend zilveren koord. Een blauwachtig zilveren koord, dat trilt van leven, dat trilt van de gedachten die van het fysieke naar het astrale en van het astrale naar het fysieke gaan. Niets kan u deren zolang uw gedachten zuiver zijn.

bijna iedereen heeft een ervaring van astraal reizen gehad. Ga in gedachten terug en denk na of u zich dit kunt herin~n: hebt u wel eens geslapen en de indruk gehad dat u heen-en-weer schommelde; dat u viel en viel en vervolgens een schok wakker werd, juist voordat u op de grond te pletter sloeg? Dat was astraal reizen op de verkeerde manier, de onaangename manier. Het is helemaal niet nodig dat u deze ongemakken of onprettige gevoelens ervaart. Ze worden teweeg gebracht door het verschil in vibratie tussen het stoffelijke en het astrale lichaam. Het is mogelijk dat toen u omlaag zweefde, om na een astrale reis het stoffelijke lichaam binnen te gaan, een of ander geluid een lichte discrepantie in positie veroorzaakte Hierdoor daalde het astrale lichaam niet precies in de goede positie in het stoffelijke lichaam neer, zodat zich cm schok of stoot voordeed. U kunt het vergelijken met uit cm bus stappen die nog rijdt. De bus die, laten we zeggen, het astrale lichaam is, rijdt vijftien kilometer per uur. De grond die we het stoffelijke lichaam zullen noemen, beweegt niet. In de korte tijdruimte tussen het verlaten van het balkon van de bus en het in aanraking komen met de grond, moet uw vaart minder worden, anders zult u een schok ervaren. Als u deze, valgewaarwording hebt gehad, dan hebt u dus astraal gereisd. Ook al wist u het niet, omdat de schok van het terugkomen met wat men een 'slechte landing zou kunnen noemen, de herinnering aan wat u deed of wat u zag, uitwist. Zonder training bent u hoe dan ook in slaap als u astraal aan het reizen bent. U zou dus dan alleen maar denken, dat u had gedroomd: 'Ik droomde vannacht dat ik daar-en-daar op bezoek ben geweest en die-en-die heb gezien.' Hoe dikwijls hebt u dat gezegd? Alleen maar een droom! Maar was het dat wel? Met een beetje oefening kunt u astraal reizen terwijl u volkomen wakker bent. En kunt u de herinnering aan wat u zag en wat u deed, vasthouden. Astraal reizen heeft natuurlijk alleen dit grote nadeel: wanneer u in het astrale reist, kunt u niets Meenemen en u kunt ook niets mee terugnemen. Het is tijd-

verspilling om te denken dat u met behulp van astraal reizen een uitstapje naar de bank zult kunnen maken, omdat u niets, niet eens een zakdoek mee kunt nemen; alleen uw geest. Mensen met een slecht hart dienen astraal reizen niet te beoefenen. Voor hen zou het gevaarlijk kunnen zijn. Maar er is geen enkel gevaar voor personen met een gezond hart; zolang uw motieven zuiver zijn, zolang u geen kwaad of eigen voordeel in de zin hebt, kan er absoluut niets nadeligs gebeuren. Wilt u astraal reizen? Dit is de gemakkelijkste manier om het aan te pakken. Houd allereerst de eerste wet van de psychologie in gedachten, die bepaalt dat in elke strijd tussen de wil en het voorstellingsvermogen, het voorstellingsvermogen altijd wint. Stel u dus altijd voor dat u iets kunt en als u het zich sterk genoeg voorstelt, dan kunt u het ook. Dan kunt u alles. Hier volgt een voorbeeld om het duidelijk te maken.Alles waarvan u zich dus werkelijk voorstelt dat u het kunt, dat kunt u, onverschillig hoe moeilijk of onmogelijk het is voor de toeschouwer. Alles waarvan uw voorstellingsvermogen u zegt dat het onmogelijk is, dat is voor u dan ook onmogelijk, onverschillig hoezeer uw wil u voortdrijft. Beschouw het op deze manier: er zijn twee huizen van twaalf meter hoog die drie meter van elkaar staan. Ter hoogte van het dak wordt een plank van het ene huis naar het andere gelegd. De plank is misschien een halve meter breed. Als u over die plank wilt lopen, dan zou uw voorstellingsvermogen u een beeld doen vormen van de risico's: de wind die u aan het wankelen brengt, of misschien iets in het hout waarover u struikelt. U zou duizelig kunnen worden. Maar wat ook de oorzaak zou zijn, uw voorstellingsvermogen zegt u dat de onderneming onmogelijk voor u zou zijn, dat u zou vallen en verongelukken. Wel, al doet u nog zo uw best, als u zich eenmaal voorstelt dat u er niet toe in staat bent, dan bent u er niet toe in staat en zou dat simpele wandelingetje over de plank een onmogelijke tocht voor u zijn. Geen enkele hoeveelheid wilskracht zou u in, staat stellen veilig over te steken. Toch zou u, als die plank op de grond zou liggen, zon

der de minste aarzeling over de volle lengte ervan kunnen lopen. Als u zich anderzijds voorstelt dat u wel over de plank tussen de twee huizen kunt lopen, dan kunt u het ook gemakkelijk. En dan is het helemaal niet van belang of het waait en zelfs niet of de plank beweegt, zolang u zich maar voorstelt dat u veilig kunt oversteken. Mensen lopen over gespannen koorden, misschien fietsen ze er zelfs over, maar het is niet de wilskracht die het hun mogelijk maakt. Het is louter het voorstellingsvermogen Het is onfortuinlijk dat we hier over 'voorstellingsvermogen, moeten spreken, omdat dit woord, vooral in het Westen, op iets fantastisch, iets ongelooflijks wijst; terwijl het voorstellingsvermogen toch de grootste kracht ter wereld is. Voorstellingsvermogen kan een persoon laten denken dat hij verliefd is en zo wordt liefde de op een na grootste kracht. We dienen te spreken van beheerst voorstellingsvermogen. Hoe we het ook noemen, we moeten altijd in gedachten houden: in elke strijd tussen de wil en het voorstellingsvermogen wint altijd het voorstellingsvermogen. In het Oosten maken we ons niet druk over wilskracht, omdat wilskracht een valstrik, een voetangel is, die mensen aan de Aarde ketent. Wanneer we op beheerst voorstellingsvermogen vertrouwen, krijgen we resultaten. Als u naar de tandarts moet om een kies te laten trekken, dan stelt u zich de gruwelen voor die u daar te wachten staan. De folterende pijn, ja, stelt u zich in elke fase van het trekken van de kies voor. Wellicht het insteken van de naald en de schokkende bewegingen bij het toedienen van het verdovingsmiddel en daarna het rondtasten van de tandarts. U stelt zich voor dat u flauwvalt, of gilt, of doodbloedt of iets dergelijks. Allemaal onzin natuurlijk, maar heel, heel reëel voor u. En wanneer u in de stoel plaatsneemt, lijdt u veel pijn die onnodig is. Dit is een voorbeeld van verkeerd gebruikt voorstellingsvermogen. Dit is geen beheerst voorstellingsvermogen en dat moet niemand toestaan.

Vrouwen zullen schokkende verhalen te horen hebben gekregen over de pijn, de gevaren van het kinderen krijgen. Op het moment van de bevalling spant de aanstaande moeder zich, trekt ze zich samen, denkend aan al die pijnen die zullen komen, zodat ze een pijnscheut voelt. Dat overtuigt haar, dat wat ze zich voorstelde volkomen klopt, dat een baby krijgen een zeer pijnlijke aangelegenheid is. Dus wordt ze nog wat gespannener en krijgt nog een pijnscheut en op het laatst voelt ze zich volstrekt afschuwelijk. In het Oosten gaat het anders. Mensen stellen zich voor dat een baby krijgen gemakkelijk is en pijnloos, en dat is het dus ook. Vrouwen in het Oosten krijgen hun baby en hervatten enkele uren daarna bijvoorbeeld al hun huishoudelijke bezigheden; en dit alleen omdat ze weten hoe ze hun voorstellingsvermogen moeten beheersen. Hebt u gehoord van 'hersenspoeling, zoals die wordt toegepast door de japanners en door de Russen? Het is een proces waarbij het voorstellingsvermogen van een persoon wordt belaagd en waarbij men ervoor zorgt dat deze zich dingen voorstelt, waarvan de overwinnaar wil dat hij ze zich voorstelt. Dit is de methode die de overwinnaar hanteert om het voorstellingsvermogen van de gevangene naar zijn hand te zetten, zodat de gevangene alles zal bekennen. Zelfs als een dergelijke bekentenis de gevangene het leven kost. Met beheerst voorstellingsvermogen zijn al deze dingen te vermijden, omdat het slachtoffer dat gehersenspoeld of zelfs gemarteld wordt, zich iets anders kan voorstellen; de beproeving is dan misschien niet zo groot en het slachtoffer zal er beslist niet aan bezwijken. Kent u het proces van pijn voelen? Laten we een speld in onze vinger steken. Wel, we houden de speldenpunt tegen het vlees en we wachten met hevige angst het moment af waarop de speldenpunt door de huid heen zal dringen en er bloed tevoorschijn komt. We concentreren al onze energie op het nauwkeurig in de gaten houden van de plek. Bij pijn in onze voet zouden we deze helemaal vergeten zolang we bezig waren

een speld in onze vinger te steken. We richten ons totale voorstellingsvermogen op die vinger, op de punt van die speld. We stellen ons de pijn voor die deze zal veroorzaken, met uitsluiting van alle andere dingen. Dit geldt niet voor de oosterling die geoefend is. Hij staat niet stil bij de vinger, of het gaatje dat ontstaat, hij verspreidt zijn voorstellingsvermogen - zijn beheerste voorstellingsvermogen - over heel het lichaam. Hierdoor wordt de pijn die in feite in de vinger wordt veroorzaakt, over het lichaam in zijn geheel uitgespreid en dus bij een kleinigheid als een speldenprik helemaal niet wordt gevoeld. Dat is beheerst voorstellingsvermogen. Ik heb mensen gezien met een bajonet in hun lichaam. Ze vielen niet flauw en gilden niet, omdat ze wisten dat de bajonetsteek kwam en ze zich iets anders voorstelden. Opnieuw beheerst voorstellingsvermogen - de pijn gespreid over heel hun lichaam voelen, in plaats van op één bepaald punt, zodat ze erin slaagden de pijn van de bajonetsteek te overleven. Hypnose is nog een goed voorbeeld van voorstellingsvermogen. Hierbij draagt de persoon die wordt gehypnotiseerd zijn voorstellingsvermogen over aan de hypnotiserende persoon. De persoon die wordt gehypnotiseerd, stelt zich voor dat hij toegeeft aan de invloed van de ander. Hij stelt zich voor dat hij slaperig wordt, dat hij onder invloed van de hypnotiseur raakt. Als de overredingskracht van de hypnotiseur dus groot genoeg is en hij het voorstellingsvermogen van de patiënt overtuigt, dan bezwijkt de patiënt onder de invloed en wordt hij gevoelig voor de opdrachten van de hypnotiseur. En meer houdt het niet in. Als een persoon zich bezighoudt met zelfhypnose, dan stelt hij zich op dezelfde wijze louter voor dat hij onder invloed raakt van zichzélf En dus komt hij inderdaad onder de controle van zijn ‘ grotere zelf'. Dit voorstellingsvermogen is natuurlijk de basis van gebedsgenezing; mensen ontwikkelen meer en meer vertrouwen en stellen zich voor dat ze, als ze deze of gene plaats bezoeken of zich door dezen of gene laten behandelen, ogenblikkelijk genezen zullen worden. In derge

lijke gevallen geeft hun voorstellingsvermogen werkelijk opdrachten aan het lichaam en dus komt genezing tot stand. En die genezing is permanent zolang het voorstellingsvermogen de leiding in handen houdt, zolang geen twijfel het voorstellingsvermogen bekruipt. Nog een alledaags voorbeeldje, omdat deze kwestie van beheerst voorstellingsvermogen van het grootst mogelijke belang voor u is om te begrijpen. Beheerst voorstellingsvermogen kan het verschil betekenen tussen succes en mislukking, gezondheid en ziekte. Maar hier komt het: hebt u ooit op een volkomen rechte weg, zonder verkeer, gefietst en toen een grote steen voor u zien liggen, op zo'n meter afstand van uw voorwiel? U dacht misschien: o, die kan ik niet vermijden! En het lukte u waarachtig niet. Uw voorwiel slingerde en al deed u nog zo uw best, u reed recht op die steen af, precies zoals een stuk ijzer door een magneet wordt aangetrokken. Geen wilskracht ter wereld zou u in staat stellen die steen te vermijden. Als u zich echter zou voorstellen dat u hem zou vermijden, dan zou u hem ook vermijden! Geen enkele hoeveelheid wilskracht stelt u in staat die steen te vermijden. Onthoud die zeer belangrijke regel, omdat hij alle verschil ter wereld voor u kan maken. Als u blijft proberen met behulp van wilskracht iets te bereiken, terwijl uw voorstellingsvermogen zich ertegen verzet, dan zult u om een zenuwinzinking vragen. Dat is in feite de oorzaak van vele geestesziekten. De levensomstandigheden zijn tegenwoordig zeer moeilijk en mensen proberen hun voorstellingsvermogen te onderdrukken (in plaats van te beheersen) door wilskracht aan te wenden. Er treedt een innerlijk conflict op in de geest en ten slotte vindt een zenuwinzinking plaats. Een dergelijke persoon kan neurotisch, of zelfs krankzinnig worden. De psychiatrische inrichtingen puilen uit van patiënten die zichzelf met hun wil hebben gedwongen tot iets, terwijl hun voorstellingsvermogen er anders over dacht. En toch is het werkelijk een heel simpele zaak om het voorstellingsvermogen te beheersen en het in uw voordeel te

Opleiding is allemaal heel mooi, dacht ik. Ik weet even goed als wie dan ook, dat de dood op Aarde geboorte in het 'grotere leven' betekent. Ik weet dat er geen dood is, maar dat dit enkel de wereld der illusie is. Het ware leven moet nog komen wanneer we deze nachtmerrieachtige fase, deze Aarde, achter ons laten. Deze Aarde is alleen maar een school waarin we onze lessen komen leren. De dood? Zoiets bestaat niet. Waarom voel ik me dan zo ontmoedigd? Bijna voordat ik mezelf de vraag had gesteld, kwam het antwoord bij me op. Ik ben mistroostig omdat ik egoïstisch ben, omdat ik iets kwijt ben geraakt dat me dierbaar is, omdat dat wat me lief is nu buiten mijn bereik is. Ik ben werkelijk egoïstisch, want hij die weg is, is naar een glorieus leven gegaan. Terwijl ik nog verstrikt zit in de netten van de Aarde, achtergebleven ben om verder te lijden en te streven, om die taak te verrichten waarvoor ik ben gekomen. Precies zoals een leerling op een school zich moet blijven inspannen, totdat hij zijn eindexamen heeft gehaald. Daarna kan hij met nieuwe bevoegdheden op weg gaan naar de wereld om helemaal opnieuw te beginnen met leren. Ik ben egoïstisch, zei ik, want ik zou mijn geliefde gids in mijn eigen zelfzuchtige belang hier op deze vreselijke Aarde willen houden. De dood? De dood houdt niets in om bang voor te zijn. Voor het leven dienen we bang te zijn, het leven dat ons de mogelijkheid biedt zo veel fouten te maken. Het is niet nodig de dood te vrezen. Het is niet nodig de overgang van dit leven naar het grotere leven te vrezen. Het is niet nodig, de hel te vrezen, want zoiets bestaat helemaal niet, zoiets als een 'dag des oordeels' ook niet. De mens oordeelt over zichzel£ En er is geen strengere beoordelaar van zijn eigen gebreken, zijn eigen zwakheden, dan de mens wanneer hij het leven op Aarde achter zich laat. Wanneer de schellen van valse waarden van zijn ogen vallen en hij de waarheid kan zien. Dus u allen die de dood vreest, neem dit aan van iemand die aan de andere kant van de dood is geweest en is teruggekeerd. Er is niets

te vrezen. Er is geen dag des oordeels, behalve de dag waarop u uzelf beoordeelt. Er is geen hel. Iedereen, ongeacht wie hij is of wat hij gedaan heeft, krijgt een kans. Niemand wordt ooit vernietigd. Niemand is ooit te slecht om geen andere kans te krijgen. We zijn bang voor de dood van anderen omdat die ons berooft van hun geliefde gezelschap, o m-dat we egoïstisch -zijn. ga we zijn hang voor onze eigen dood omdat het een reis naar het onbekende is. En dat wat we niet begrijpen, wat we niet kennen, dat boezemt ons angst in. Maar - er is geen dood, er is alleen geboorte in het grotere leven. In de bëgintijd van alle godsdiensten was dat de leer: er is geen dood, er is alleen geboorte in het grotere leven. Door generatie na generatie van priesters is de ware leer veranderd, vervalst. Totdat ze zelfs zijn gaan dreigen met angst, met zwavel en vuur en met verhalen over de hel. Ze doen dit alles om hun eigen macht te vergroten, om te kunnen zeggen: 'Wij zijn de priesters, wij bezitten de sleutel van de hemel. Gehoorzaam ons of jullie zullen naar de hel gaan.' Maar ik ben aan de overzijde van de dood geweest en ben teruggekomen, zoals vele Lama's Wij kennen de waarheid. Wij weten dat er altijd hoop is. Wat men ook gedaan heeft, hoe schuldig men zich misschien ook voelt, men moet blijven streven omdat er altijd hoop is. De abt van de larnaserie had me gezegd: 'Woon de middernachtsdienst bij, mijn broeder en vertel over de dingen die u vandaag hebt gezien.' Ik zag er erg tegenop. Het was echt een beproeving voor me. Ik voelde me neerslachtig. De vreselijke beklemdheid drukte zwaar op me en ik ging terug naar een afgezonderde hoek van de tempel om mijn overpeinzingen te hervatten. Zo verstreek die verschrikkelijke avond, terwijl de minuten uren leken en de uren dagen en ik dacht dat ik er nooit doorheen zou komen. De monniken kwamen en gingen. Om me heen in het schip van de tempel was activiteit, maar ik was alleen met mijn gedachten, denkend aan het verleden, beducht voor de toekomst. Maar het zou niet gebeuren. Ik zou de middernachtsdienst uit-

alleen op zulke hoogten te zien is. Sneeuwwitte wolken dreven traag over me heen. Een raaf plofte naast me neer en pikte onderzoekend naar mijn gewaad. Pas toen kwam het bij me op om, zoals het gebruik vereiste, een steen toe te voegen aan de kolossale stapel naast me, het werk van eeuwen van pelgrims. Want dit was de plaats vanwaar pelgrims hun eerste en hun 1aatste blik op de heilige stad konden werpen. me lag de Potala, met zijn muren die vanaf de voet naar binnen liepen. Ook de ramen vertoonden van onder naar boven een schuine stand, wat het effect versterkte. Het zag eruit als een gebouw dat door goden uit vast gesteente was gehouwen Mijn Chakpori reikte nog hoger dan de Potala, zonder deze te overheersen. Verder naar achteren zag ik de daken van de Jo Kang, de dertienhonderd jaar oude omringd door de regeringsgebouwen. Ik zag de hoofdweg over zijn hele lengte, het wilgenbosje, de moerassen, de Slangentempel, het prachtige terrein dat de Norbu Linga heette en de tuinen van de lama langs de Kyi Chu. De gouden daken van de Potala schitterden, het stralende zonlicht opvanggend en weerkaatsend in goudrode stralen die alle kleuren van het spectrum bevatten. Onder deze koepels rustten de over- van de lichamen van de dalai lama. Het monument dat de resten van de dertiende bevatte, was het hoogste van allemaal, zo'n 25 meter - drie verdiepingen hoog - en was bedekt met een massa goud van het zuiverste soort. En in die schrijn bevonden zich kostbare sieraden, juwelen, goud en zilver, een fortuin lag daar naast het lege omhulsel van zijn voormalige bezitter. En nu was Tibet zonder dalai lama; de laatste was vertrokken En degene die volgens de profetie nog moest komen zou er een zijn die vreemde meesters zou dienen, een die door de communisten in slavernij gehouden zou worden. Tegen de flanken van de vallei leunden de reusachtige Lamaseriën Drepung, Sera en Ganden. Halfverborgen in een boomgroep glinsterde het wit en goud van Nechung, het orakel Lhasa, het orakel van Tibet. Drepung zag er werkelijk uit als

mult. Iemand was het lokaal binnengekomen. We konden niet zien wie het was, omdat we met onze rug naar de leraar toe zaten en we durfden ons niet om te draaien om te kijken voor het geval dat bij naar ons keek.' Het ritselen van papier: 'Hmm, bederft mijn les.' Er klonk een scherpe 'klets' toen de leraar met zijn rotting op de lessenaar sloeg, zodat we allemaal een geweldige schok kregen van schrik. 'Lobsang Rampa, kom hier.'Vol voorgevoelens stond ik op, draaide me om en maakte mijn drie buigingen. Wat had ik nu weer gedaan? Had de abt gezien dat ik steentjes op de lama~s die op bezoek kwamen had laten vallen? Hadden ze me die walnoten op zuur zien 'keured? Had ik... - maar de stem van de leraar stelde me gerust: 'Lobsang Rampa, de hooggeboren hoofdlama, je gids, Mingyar Dondup, heeft je onmiddellijk nodig. Ga en let beter op bij hem dan je bij mij hebt gedaan!' Ik ging, haastig. Door de gangen, de trap op, rechtsaf en naar de kwartieren van de lamis. Voorzichtig lopen hier, dacht ik, enkele knorrige oude stakkers zitten hier in de buurt. Zevende deur links, daar is het. juist toen ik mijn hand ophief om te kloppen, zei een stem: 'Kom binnen en ik trad binnen. 'je helderziendheid laat je nooit in de steek als er voedsel in de buurt is. Ik heb thee en ingemaakte walnoten. je bent precies op tijd.' De lama Mingyar Dondup had me niet zo vroeg verwacht, maar nu heette hij me hartelijk welkom. Terwijl we aten praatte hij. 'Ik wil dat je het kristal kijken bestudeert, gebruikmakend van de verschillende soorten hulpmiddelen. je moet ze allemaal goed leren kennen. Na het theedrinken leidde hij me naar de bergruimte. Hier werden allerlei hulpmiddelen bewaard: Planchetten, tarotkaarten, zwarte spiegels en een volstrekt verbazingwekkende reeks voorwerpen. We liepen langzaam rond, terwijl hij op verschillende voorwerpen wees en hun toepassing uiteenzette. Vervolgens zei hij, zich tot mij wendend: 'Neem een kristal waarvan je denkt dat het met je zal harmoniëren. Bekijk ze allemaal en maak je keuze.' Ik had mijn oog laten vallen op een erg mooie

bol, echt bergkristal, zonder gebreken en van een zodanige omvang dat er twee handen voor nodig waren om hem vast te houden. Ik nam hem op en zei: 'Deze wil ik.' Mijn gids lachte. 'je hebt de oudste en waardevolste uitgekozen. Als je hem kunt gebruiken, mag je hem hebben.' Dit bijzondere kristal, dat ik nog altijd heb, was gevonden in een van de tunnels diep onder de Potala. In die tijden van onwetendheid had men het de 'magische bol' genoemd en het aan de genees kundige lama's van de IJzeren Berg gegeven, omdat men meende dat het met geneeskunde te maken had. Wat verderop in dit hoofdstuk zal ik glazen bollen, zwarte spiegels en waterschalen behandelen, maar het is nu wellicht interessant om te beschrijven hoe we het kristal in gereedheid brachten, hoe we onszelf erin oefenden om er één mee te worden Het ligt voor de hand dat de waarneming op haar best is, indien men gezond, dus lichamelijk en geestelijk in goede conditie is. Dat geldt ook voor waarneming met het Derde Oog. Men moet zich fit voelen. En met het oog daarop bereidden we ons voor, alvorens te proberen enige van deze middelen te gebruiken. Ik had mijn kristal opgepakt en keek er nu naar. Terwijl ik het tussen mijn beide handen hield, bleek het een zware bol te zijn waarin ondersteboven het raam weerspiegeld werd met een vogel die buiten op de richel zat. Toen ik beter keek, kon ik vaag het spiegelbeeld van de lama Mingyar Dondup zien en - jawel - ook mijn eigen spiegelbeeld. 'je kijkt naar het kristal, Lobsang, en dat is niet de manier waarop het gebruikt moet worden. Dek het af en wacht tot het je gedemonstreerd wordt.' De volgende morgen moest ik kruiden gebruiken bij mijn eerste maaltijd, kruiden om het bloed te zuiveren en het hoofd helder te 'maken, kruiden om het gestel over de hele linie krachtiger te maken. Deze moesten twee weken lang 's morgens en 's avonds worden ingenomen. Elke middag moest ik anderhalf uur rusten, terwijl mijn ogen en het bovenste deel

van mijn hoofd met een dikke zwarte lap werden bedekt. In die tijd moest ik een speciale ademhaling volgens een bepaald ritmisch patroon oefenen en ik moest nauwgezet aandacht besteden aan persoonlijke reinheid. Toen de twee weken voorbij waren, ging ik weer naar de lama Mingyar Dondup. 'Laten we naar dat rustige kamertje op het dak gaan, zei hij. 'Totdat je er vertrouwder mee bent, zullen we absoluut stilte nodig hebben.' We klommen de trap op en kwamen uit op het platte dak. Aan de ene kant bevond zich een huisje, waar de dalai lama audiëntie hield wanneer hij naar Chakpori kwam voor de 'jaarlijkse zegening van de monniken Nu zouden wij het gebruiken. Ik zou het gebruiken en dat was werkelijk een eer, want uitsluitend de abt en de lama Mingyar Dondup mochten het gebruiken. Binnen gingen we op onze zitkussens op de vloer zitten. Achter ons was een raam waardoor men de verre bergen kon zien liggen als bewakers van onze mooie vallei. Ook de Potala was van hieruit te zien, maar die was te vertrouwd om me erover op te winden. Ik wilde zien wat het kristal te bieden had. 'Kom hier zitten, Lobsang. Kijk naar het kristal en - vertel het me als alle weerspiegelingen verdwijnen. We moeten alle toevallige lichtpunten uitsluiten. Die willen we niet zien..' Dat is een van de hoofdpunten om te onthouden.. Sluit alle licht uit dat reflecties  teweegbrengt. Reflecties leiden alleen maar de aandacht af. Ons systeem was om met de rug naar een raam op het Noorden te gaan zitten en een redelijk dik gordijn voor het raam te trekken om schemerlicht te krijgen. Nu de gordijnen waren dichtgetrokken, leek de kristallen bol in mijn handen dood, inert. Het oppervlak werd door geen enkele weerspiegeling ontsierd.Mijn gids kwam naast me zitten. 'Veeg met deze vochtige lap over het kristal, maakjiet droog, pak het daarna op met deze zwarte lap. Raak het nog niet met je handen aan.' Ik volgde de instructies op, veegde zorgvuldig over de bol, maakte hem droog en nam hem op met de zwarte lap die tot een vierkant

was opgevouwen. Ik plaatste mijn beide handen met de palmen naar boven onder het kristal, zodat het in de palm van de linkerhand kwam te rusten. 'Kijk in de bol. Niet naar de bol, maar erin Kijk precies naar het middelpunt en laat je waarnerning dan leeg worden. Probeer niets te zien, laat je geest gewoon leeg worden. Het laatste was niet moeilijk voor me. Sommigen van mijn leraren meenden dat mijn geest voortdurend leeg was. Ik keek in het kristal. Mijn gedachten dwaalden af. Plotseling leek de bol in mijn handen te groeien en kreeg ik het gevoel dat ik op het punt stond erin te vallen. Het gaf me een schok en de indruk vervaagde. Ik hield weer gewoon een bol van kristal in mijn handen. 'Lobsang! Waarom ben je alles vergeten wat ik je gezegd heb? je stond op het punt om te zien en door je schok van verbazing ben je de draad kwijtgeraakt. Vandaag zul je niets zien.' Men moet in het kristal kijken en zich gewoon mentaal op een bepaald gedeelte van het inwendige blijven richten. Dan komt er een eigenaardige gewaarwording, alsof men op het punt staat een andere wereld binnen te stappen. Elke schok of schrik of verbazing in dit stadium zal alles bederven. Het enige wat je dan kunt doen, zolang je in het leerproces zit, is natuurlijk het kristal terzijde leggen en geen poging meer doen om te 'Zied, voordat je een nacht geslapen hebt. De volgende dag probeerden we het opnieuw. Ik ging als de vorige dag met mijn rug naar het raam zitten en zorgde ervoor dat alle storende lichtreflecties werden uitgesloten. Normaal gesproken zou ik in de lotushouding voor meditatie zijn gaan zitten, maar door een beenblessure was dit niet de gemakkelijkste houding voor me. Comfortabel zitten, volkomen op je gemak zitten, is essentieel. Het is beter om op een onorthodoxe manier te zitten en te zien dan in een van de officiële houdingen te zitten en niets te zien. We hanteerden de regel dat je precies zoals je wilde kon zitten, zolang je maar comfortabel zat, omdat een ongemakkelijke houding de aandacht afleidt.

Ik staarde in het kristal. Naast me zat de lama Mingyar Dondup roerloos, recht, alsof het een gebeeldhouwde gestalte was. Wat zou ik zien? Daaraan dacht ik. Zou het hetzelfde zijn als toen ik voor het eerst een aura zag? Het kristalzag er dof, inert uit. Ik zal nooit iets zien in dit ding, dacht ik. Het was avond, zodat er geen sterke invloed van het zonlicht zou zijn dat veranderende schaduwen teweeg zou brengen, zodat de wolken het licht niet tijdelijk zouden verduisteren om het vervolgens weer helder te laten schijnen. Geen schaduwen, geen lichtpunten. Het schemerde in de kamer en toen ik de bol met de zwarte lap in mijn handen hield, kon ik geen enkele weerspiegeling zien op zijn oppervlak. Maar het was de bedoeling dat ik erin keek. Plotseling scheen het kristal tot leven te komen. Midden in de bol verscheen een witte vlek die zich als witte warrelende rook uitbreidde. Het leek alsof in het inwendige een tornado woedde, een geluidloze tornado. De rook werd dikker en dunner, dikker en dunner en breidde zich vervolgens als een gelijkmatig vlies over de bol uit. Het was als een gordijn, dat bedoeld was om me het zien te beletten. Ik probeerde het mentaal te doordringen, probeerde mijn geest door de barrière te laten breken. De bol scheen te zwellen en ik kreeg het afschuwelijke gevoel dat ik voorover in een bodemloze leegte viel. Op datzelfde, moment schalde een trompet en ging het witte gordijn trillend over in een sneeuwstorm, waarna de sneeuwvlokken smolten alsof zij blootstonden aan de hitte van de-middagzon. 'je bent er dus dichtbij geweest, Lobsang, heel dichtbij.' 'ja, ik zou iets hebben gezien als dat trompetgeschal er niet was geweest. Het bracht me van mijn stuk.' 'Trompet? 0, zover ben je gekomen, hè? Dat was je onderbewuste, dat je probeerde te waarschuwen dat helderziendheid en kristal kijken slechts zeer weinigen gegeven zijn. Morgen zullen we verder gaan. Op de derde avond zaten mijn gids en ik weer zoals eerder bij elkaar Opnieuw herinnerde hij me aan de voorschriften. Op

deze derde avond had ik meer succes. Terwijl ik de bol licht in mijn handen hield, concentreerde ik me op een onzichtbaar punt in zijn schemerige inwendige. De warrelende rook verscheen vrijwel ogenblikkelijk en produceerde weldra een gordijn. Ik trachtte er met mijn geest doorheen te dringen, denkend: ik-kom -erdoor, ik kom er nu door! Weer kreeg ik de afschuwelijke indruk dat ik viel. Deze keer was ik voorbereid. Als een baksteen viel ik van immense hoogte naar beneden, recht op de met rook bedekte wereld af die met verbazingwekende snelheid groter werd. Alleen mijn strenge training voorkwam dat ik gilde, toen ik met enorme snelheid de witte oppervlakte naderde - en er zonder letsel doorheen schoot. Eronder scheen de zon. Ik keek met de oprechtste verbazing om me heen. Ik moest beslist gestorven zijn, want zo'n oord kende ik niet. Wat een vreemde plek! Water, donker water, strekte zich zover als ik kijken kon voor me uit. Meer water dan ik in mijn verbeelding ooit voor mogelijk had gehouden. Op enige afstand baande een of ander kolossaal monster, dat op een vreselijke vis leek, zich een weg over de oppervlakte van het water. In het midden ervan steeg uit een zwarte pijp iets op dat eruitzag als rook en dat door de wind naar achteren werd geblazen. Tot mijn verbazing zag ik op de vissenrug wezens rondwandelen, die iets weg hadden van kleine mensen! Dit was meer dan ik kon verdragen. Ik draaide me om om te vluchten - en bleef stokstijf staan. Dit was te veel: geweldige stenen huizen van vele verdiepingen hoog stonden voor me. Onder mijn ogen stormde een Chinees voorbij die een ding op twee wielen trok. Blijkbaar was het een soort voerman, omdat boven op het ding met wielen een vrouw zat. Ze moet kreupel zijn, dacht ik, en moet op wielen worden vervoerd. Er kwam een man op me afgelopen, een Tibetaanse lama. Ik hield mijn adem in, hij leek precies op de lama Mingyar Dondup toen hij vele jaren jonger was. Hij liep recht op me af, door me heen en ik kreeg een schok van angst. '0!', jammerde ik, 'ik ben blind.' Het was donker, ik kon niets zien. 'Het is in orde, Lobsang, je

doet het goed. Laat me de gordijnen opentrekken.' Mijn gids deed dat en het bleke avondlicht stroomde de kamer binnen. 'je hebt beslist zeer grote vermogens van helderziendheid, Lobsang; ze moeten alleen nog gericht worden. Ik raakte zonder enige opzet het kristal aan; uit je opmerkingen leid ik af, dat je indrukken ontvangen hebt van toen ik vele jaren geleden naar Sjanghai ging en bijna steil achteroversloeg toen ik voor het eerst een stoomboot en een riksja zag. je doet het goed.' Ik was nog steeds in een toestand van verbijstering, vertoefde nog in het verleden. Wat een vreemde en verschrikkelijke dingen waren er buiten Tibet. Tamme vissen die rook uitbraakten en die bereden werden, mannen die vrouwen op wielen vervoerden. Ik was bang om eraan te denken, bang om stil te staan bij het feit dat ik later ook naar die vreemde wereld zou moeten gaan.'Nu moet je het kristal in water onderdompelen om, de impressies die je juist hebt gezien uit te wissen. Dompel het helemaal onder, laat het op de bodem van de schaal op een doek liggen en til het er vervolgens met een andere lap uit. Laat het nog niet met je handen in aanraking komen.' Dit is een belangrijk punt om in gedachten te houden wanneer we een kristal gebruiken. Men dient het altijd na elke raadpleging te demagnetiseren. Het kristal wordt op vrijweldezelfde manier magnetisch geladen door de persoon die het vasthoudt als een stuk ijzer gemagnetiseerd wordt als het met een magneet in contact komt. Bij ijzer is het gewoonlijk voldoende om erop te kloppen wanneer men zijn magnetische lading wil verwijderen, maar een kristal behoort men in water onder te dompelen. Tenzij men na elke raadpleging ook werkelijk demagnetiseert, worden de resultaten steeds verwarrender. De 'aurische uitstraling' van elkaar opvolgende mensen begint te accumuleren en men geeft een volstrekt onnauwkeurige interpretatie. Een kristal dient, behalve door de bezitter, nooit door ie dan

ook te worden beroerd voor andere doeleinden dan om het voor een raadpleging te 'magnetiseren'. Hoe meer de bol door andere mensen wordt gehanteerd, des'te minder zal hij gaan reageren. Ons werd geleerd dat wanneer we op een bepaalde dag een aantal interpretaties hadden gegeven, het kristal mee naar bed moesten nemen. Hierdoor konden we het persoonlijk magnetiseren door het dicht bij ons te houden. Hetzelfde resultaat zou te bereiken zijn door het kristal steeds bij ons te dragen, maar we zouden een nogal dwaze indruk maken wanneer we frunnikend aan een kristallen bol zouden rondkuieren! Wanneer we het kristal niet gebruiken, dient het te worden afgedekt met een zwarte lap. Men mag er nooit zonlicht op laten 'vallen, omdat dit de toepassingsmogelijkheden voor esoterische doeleinden nadelig beïnvloedt. Evenmin dient men een kristal ooit te laten aanraken door mensen die louter op sensatie uit zijn. Dit heeft een reden. Een sensatiezoeker die niet echt belangstelling heeft, maar op goedkoop vermaak uit is, schaadt de aura van het kristal. Het komt op hetzelfde neer als wanneer men een duur fototoestel of horloge aan een kind geeft, louter en alleen om zijn nieuwsgierigheid te bevredigen. De meeste mensen zouden een kristal kunnen gebruiken, -als ze de m moeite namen om erachter te komen welk type geschikt voor hen is. We zorgen ervoor dat we een geschikte bril dragen kristallen zijn even belangrijk. Sommige personen kunnen heter zien met een bergkristal en anderen met glas. Bergkristal is het krachtigste soort. Ik laat hier een korte historie volgen, zoals in Chakpori is opgetekend.Miljoenen jaren geleden braakten vulkanen vuur en lava uit. Diep in de aarde werden door aardbevingen verschillende soorten zand met elkaar vermengd en door de vulkanische hitte versmolten tot een soort glas. Het glas werd door de aardbevingen in stukken gebroken en over de berghellingen uitgespuwd. Voor een groot deel werd het door gestolde lava bedekt.

In de loop van de tijd brachten steenlawines een deel van dit natuurlijke glas, of 'bergkristal', aan het licht. Zo'n stuk werd in de dageraad van het menselijk leven door stampriesters opgemerkt. In die lang vervlogen tijden waren priesters mannen, die over occulte vermogens beschikten, die konden voorspellen en met behulp van psychometrie de geschiedenis van een voorwerp konden vertellen. Zo iemand moet een bepaald stuk kristal hebben aangeraakt en daarvan voldoende onder de indruk zijn geweest om het mee naar huis te nemen. Er moet een vrij doorzichtig gedeelte in hebben gezeten waaruit hij helderziende indrukken ontving. Hij en anderen bikten het fragment vlijtig af tot het een bol was, omdat het zo het gemakkelijkst was te hanteren. Van generatie op generatie, eeuwenlang, werd het van priester tot priester doorgegeven, waarbij ieder van hen de opdracht kreeg het harde materiaal te polijsten. Langzaam werd-de bol ronder en helderder. Tijdenlang werd deze vereerd als het 'Oog van God'. In het Tijdperk van Verlichting kreeg het kristal zijn kans als instrument waarmee men uit het kosmisch bewustzijn kon putten. Nu werd het zorgvuldig ingepakt en verborgen in een stenen kistje in een tunnel diep onder de Potala. Eeuwen later werd het ontdekt door monnikonderzoekers en werd de inscriptie op het kistje ontcijferd. 'Dit is het venster op de toekomst,' stond erop, 'het kristal waarin zij die daartoe geschikt zijn het verleden kunnen zien en de toekomst kunnen onderscheiden. Het staat onder toezicht van de hogepriester van de tempel der geneeskunde.' Zo werd het kristal naar Chakpori gebracht, de tegenwoordige tempel der geneeskunde, en bewaard voor iemand die er gebruik van zou kunnen maken. Die persoon was ik. Voor mij leeft het kristaL Een bergkristal van die omvang is zeldzaam en dubbel zo zeldzaam wanneer het geen enkel gebrek vertoont. Niet iedereen weet een dergelijk kristal te gebruiken. Het kan te sterk zijn en geneigd zijn iemand te domineren. Er zijn glazen bollen te krijgen en die zijn bruikbaar om de noodzakelijke eerste ervaring

op te doen. (Een doorsnee van zeven tot tien - centimeter is een goed formaat; alhoewel het formaat niet van belang is.) Sommige monniken hebben een minuscuul stukje kristal in een grote ring aan hun vinger. Waar het om gaat is, dat we ervoor moeten zorgen dat er geen foutjes in zitten of dat er alleen maar een gering gebrek is, dat bij gedempte verlichting helemaal niet is te zien. Kleine kristallen van bergkristal of glas hebben het voordeel van een gering gewicht en dat voordeel is aanzienlijk wanneer men geneigd is de bol in de hand te houden. Iemand die een kristal van wat voor type ook wenst aan te schaffen, dient te adverteren in een van de 'paranormale - ale' tijdschriften. De dingen die in bepaalde winkels te koop worden aangeboden, zijn geschikter voor goochelaars of variétévoorstellingen. Doorgaans is er sprake van vlekken die pas te zien zijn als men het ding heeft gekocht en mee naar huis heeft genomen! Laat u elk kristal op zicht toezenden en was het met stromend water af zodra u het hebt uitgepakt. Droog het zorgvuldig af en inspecteer het vervolgens, terwijl u het met een donkere lap vasthoudt. De reden? Was het af om eventuele vingerafdrukken te verwijderen die misschien fouten blijken te zijn en houd het zo vast dat u niet misleid wordt door uw vingerafdrukken. U kunt niet verwachten dat u gaat zitten, in het kristal kijkt en 'plaatjes ziet'. Het is ook niet eerlijk om het kristal de schuld te geven van uw mislukking. Het is louter een instrument; u zou ook een telescoop niet de schuld geven als u aan het verkeerde uiteinde keek en u maar een klein plaatje te zien kreeg. Bepaalde mensen kunnen niet met een kristal werken. Voordat ze het opgeven, zouden ze een 'zwarte spiegel' moeten proberen. Die kan men werkelijk heel goedkoop maken door in een winkel voor autoaccessoires een groot lampglas aan te schaffen. Het moet gewoon glas zijn dat hol en heel glad is. Het geribbelde type koplampglas is niet geschikt. Houd de gebogen buitenkant van een geschikt lampglas boven een kaarsvlam.

Beweeg het heen-en-weer, zodat er een gelijkmatige roetafzetring op de buitenkant van het glas komt. Dit kan worden 'gefixeerd' met wat celluloselak, zoals wordt gebruikt om te voorkomen dat koper dof wordt. Als de zwarte spiegel klaar is, ga dan te werk zoals met het ronde kristal. Aanwijzingen die van toepassing zijn voor elk type 'kristal' worden verderop in dit hoofdstuk gegeven. Bij de zwarte spiegel kijkt men naar de binnenkant, terwijl men zorgvuldig alle toevallige reflecties uitsluit. Een ander type zwarte spiegel is die welke wij kennen als 'nulspiegel'. Het is dezelfde spiegel als de vorige, maar het roet zit aan de binnenkant van het gebogen glas. Een groot nadeel is dat men het roet niet kan 'fixeren omdat hierdoor een glanzend oppervlak zou ontstaan. Deze spiegel is wellicht bruikbaarder voor personen die door reflecties worden afgeleid. Sommige mensen gebruiken een schaal met water om in te kijken. De schaal moet van helder glas zijn waarin geen enkel patroon zit. Leg er een zwarte lap onder en het wordt in feite een glazen kristal. In Tibet ligt een meer, dat zo gesitueerd is dat men het water ervan ziet en toch bijna niet ziet. Het is een beroemd meer en het wordt door de staatsorakels gebruikt voor sommige van hun belangrijkste voorspellingen. Dit meer, wij noemen het Chö-kor Gyal-ki Nam-tso (in het Nederlands: het hemelse meer van het zegevierende rad der religie) bevindt zich bij een plaats die Tak-po wordt genoemd, op zo'n 150 kilometer afstand van Lhasa. Het gebied eromheen is bergachtig en het meer wordt ingesloten door hoge toppen. Het water is gewoonlijk heel diepblauw, maar soms, wanneer men vanuit bepaalde posities kijkt, verandert het blauw in een warrelend wit, alsof er witkalk in terecht is gekomen. Het water kolkt en schuimt, waarna midden in het meer plotseling een zwart gat verschijnt, terwijl zich daarboven dikke witte wolken vormen. In de ruimte tussen het zwarte gat en de witte wolken kan een voorstelling van de toekomstige gebeurtenissen worden gezien.

Naar deze plek komt minstens eenmaal in zijn leven de dalai lama. Hij verblijft in een nabijgelegen paviljoen en kijkt naar het meer. Hij ziet gebeurtenissen die van belang voor hem zijn en, dit is niet het onbelangrijkste, de datum en wijze van zijn verscheiden uit dit leven. Nooit is gebleken dat het meer het bij het verkeerde eind had! We kunnen niet allemaal naar dat meer gaan, maar de meesten van ons kunnen met een beetje geduld en vertrouwen gebruikmaken van een kristal. Voor westerse lezers volgt hier een aanbevolen methode; het woord 'kristal' omvat bergkristal, glas, zwarte spiegel en de schaal met water. Schenk een week lang speciale aandacht aan de gezondheid. Vermijd gedurende deze week vooral zorgen en boosheid (voor zover mogelijk in deze veelbewogen wereld). Eet spaarzaam en gebruik geen sauzen of gebakken voedsel. Gebruik het kristal zo veel mogelijk zonder enige poging in het werk te stellen om te 'zied. Hierdoor zal het wat van uw persoonlijk magnetisme overnemen en zult u de gelegenheid krijgen om volkomen vertrouwd te raken met hoe het aanvoelt. Denk erom dat u het kristal steeds wanneer u er niet mee bezig bent afdekt. Bewaar het, als u kunt, in een kist die kan worden afgesloten. Dit zal voorkomen dat andere mensen er in uw afwezigheid aan zitten. Direct zonlicht dient, zoals u weet, te worden vermeden. Breng het kristal na de zeven dagen naar een rustige kamer, met zo mogelijk licht uit het noorden. De beste tijd is 's avonds, omdat er dan geen direct zonlicht is dat toeneemt en ,afneemt met het voorbijtrekken van wolken. Ga met uw rug naar het licht zitten, - in elke houding die u gemakkelijk vindt. Neem het kristal in de handen en wees alter op eventuele reflecties aan de buitenkant. Deze moeten verwijderd worden door de gordijnen voor het raam te trekken, of door van plaats te veranderen. Wanneer u tevreden bent, breng het kristal dan enkele seconden in contact met het midden van uw voorhoofd en verwijder het dan langzaam daarvan. Houd het nu in de kom van uw

handen die u met hun rug in uw schoot kunt laten rusten. Kijk zomaar wat naar het oppervlak van het kristal, verplaats daarna uw waarneming verder naar binnen, naar het middelpunt, naar wat u zich moet voorstellen ais een gebied van leegte. Laat uw geest gewoon leeg worden. Vermijd elke poging om iets te zien. Vermijd elke sterke emotie. Tien minuten is lang genoeg voor de eerste avond. Verleng die tijd geleidelijk wat, totdat u het aan het einde van de week een halfuur lang kunt. Laat uw geest de volgende week zo snel mogelijk leeg worden. Kijk gewoon naar de leegte binnen in het kristal. U zou moeten ontdekken dat zijn contouren onvast beginnen te worden. Het lijkt misschien alsof de hele bol groter wordt, of misschien krijgt u het gevoel dat u naar voren valt. Zo moet het zijn. Schrik niet van verbazing, want als dat wel gebeurt zal dat u ervan weerhouden gedurende de rest van de avond te kunnen 'zien'. De gemiddelde persoon die voor het eerst 'ziet', krijgt op vrijwel dezelfde manier een schok als we soms een schok krijgen wanneer we in slaap vallen. Met wat meer oefening zult u merken dat het kristal ogenschijnlijk groter en groter wordt. Wanneer u er op een avond inkijkt, zult u ontdekken dat het licht geeft en gevuld is met een witte rook. Deze zal wegtrekken - mits u geen schrikreactie vertoont - en u zult uw eerste blik werpen op (gewoonlijk) het verleden. Het zal een tafereel zijn dat met u verband houdt, want alleen u hebt de bol gehanteerd. Ga gewoon door met het waarnemen van uw eigen aangelegenheden. Wanneer u zodra u dat wilt kunt 'zied, instrueer het kristal dan te laten zien wat u wilt weten. De beste methode is vastberaden en hardop tegen uzelf te zeggen: 'Ik zal vanavond die-en-die zien.' Zo eenvoudig is het. Om de toekomst te kennen, moet u uw feiten paraat hebben. Zoek alle gegevens bij elkaar waarover u beschikt en zeg ze tegen uzel£ Raadpleeg vervolgens het kristal en zeg tegen uzelf dat u zult zien wat u wilt weten. Een waarschuwing hier. Men

kan het kristal niet gebruiken voor persoonlijk voordeel, om wedstrijduitslagen te voorspellen, en ook niet om een ander schade toe te brengen. Er is een machtige occulte wet, die het allemaal op uzelf zal laten terugslaan als u het kristal probeert uit te buiten. Die wet is even onverbiddelijk als de tijd zelf U dient nu langzamerhand veel geoefend te hebben met uw eigen aangelegenheden. Zou u het eens willen proberen met iemand anders? Dompel het kristal in water en maak het zorgvuldig droog, zonder het oppervlak aan te raken. Overhandig het dan aan de andere persoon. Zeg: 'Neem het in uw beide handen en denk aan wat u wilt weten. Geef het me dan terug.' Vanzelfsprekend zult u uw raadpleger hebben gewaarschuwd om niet te praten of u te storen. Het is raadzaam om het eerst te proberen met een vriend(in) die u goed kent, omdat vreemden vaak een storend effect hebben wanneer men nog in de leerfase is. Wanneer uw raadpleger het kristal teruggeeft, houdt u het in uw handen, waarbij het er niet toe doet of deze bloot zijn of afgedekt met de zwarte lap; u zou het kristal nu langzamerhand een 'persoonlijk cachet' gegeven moeten hebben. Ga gemakkelijk zitten, houd het kristal even tegen uw voorhoofd, laat uw handen daarna in uw schoot rusten, terwijl u het kristal op elke wijze kunt ondersteunen die geen spanning oplevert. Kijk erin en laat uw geest leeg worden, volkomen leeg als u kunt, maar deze eerste poging kan wat moeilijk zijn als u te veel met uw aandacht bij uzelf bent. Terwijl u kalm wordt, als u zich volgens de suggesties hebt geoefend, zult u drie verschillende dingen kunnen waarnemen: echte beelden, symbolen of indrukken. Echte beelden moeten uw doel zijn. In dit geval wordt het kristal troebel, waarna de vertroebeling wegtrekt en echte beelden, levende beelden van wat u wilt zien zichtbaar worden. In een dergelijk geval levert de interpretatie geen problemen op. Sommige mensen zien geen echte beelden; ze zien symbolen. Ze zien misschien, om een voorbeeld te noemen, een reeks

x-en, of een hand. Het kan een windmolen zijn, of een dolk. Wat u ook waarneemt, u zult het spoedig correct leren interpreteren. De derde mogelijkheid is indrukken. Hierbij is niets te zien behalve warrelende wolken en wat luminescentie, maar terwijl het kristal wordt vastgehouden, worden duidelijke indrukken gevoeld of gehoord. Het is essentieel om persoonlijke vooringenomenheid te vermijden en het kristal niet te overstemmen met uw eigen persoonlijke gevoelens over een bepaald geval. De ware ziener vertelt iemand nooit de datum of zelfs maar de waarschijnlijkheid van zijn of haar overlijden. U zult het weten, maar u mag het nooit vertellen. Evenmin zult u een persoon waarschuwen voor dreigende ziekte. Zeg in plaats daarvan: 'Het is raadzaam om u op dieen-die datum wat meer in acht te nemen dan gewoonlijk.' En zeg nooit tegen iemand: 'Ja, uw echtgenoot is op stap met een meisje dat - enz., enz.' Als u het kristal correct gebruikt, zult u weten dat hij werkelijk op stap is, maar is het een zakelijk uitstapje? Is zij een familielid? Vertel nooit, nooit iets waardoor een gezin uit elkaar zou kunnen vallen of wat misère teweeg zou kunnen brengen. Dat is misbruik maken van het kristal. Gebruik het alleen ten goede en u zult er op uw beurt op vooruitgaan. Als u niets ziet, zeg dat dan en de raadpleger zal respect voor u hebben. U zou wat u zegt te zien, kunnen 'verzinnen' en daardoor misschien iets zeggen waarvan de raadpleger weet dat het onjuist is. Dan zijn uw prestige en reputatie naar de maan en bezorgt u ook de occulte wetenschap een slechte naam. Pak het kristal zorgvuldig in, nadat u de raadpleger uw interpretatie hebt gegeven en leg het voorzichtig neer. Wanneer de raadpleger vertrokken is, is het aan te bevelen om het kristal in water onder te dompelen, het af te drogen en het vervolgens met uw handen aan te raken om het met uw eigen magnetisme weer van uw persoonlijke stempel te voorzien. Hoe meer u het kristal met de handen beroert, des te beter is het. Pas op dat u geen krassen maakt en leg het wanneer u klaar bent, in de

zwarte lap weg. Leg het zo mogelijk in een kist en sluit die af Katten zijn zware overtreders, sommige van hen kunnen zeer lange tijd zitten 'kristal kijken En wanneer u het kristal bij een volgende gelegenheid gebruikt, wilt u niet de levensgeschiedenis en ambities van een kat zien. Het is mogelijk. In sommige van de 'occulte' lamaseriën in Tibet wordt een kat via het kristal ondervraagd wanneer ze dienst heeft gedaan bij het bewaken van edelstenen. De monniken weten dan of er een poging tot diefstal heeft plaatsgevonden. Het is zeer raadzaam dat u, alvorens te beginnen met enige vorm van beoefening van het kristal kijken, uw achterliggende motieven uiterst grondig onderzoekt. Occultisme is een tweesnijdend zwaard en degenen die er uit pure nieuwsgierigheid mee 'spelen, worden soms gestraft met geestelijke problemen of zenuwaandoeningen. Het kan u voldoening geven anderen ermee te helpen, maar u kunt ook veel te weten komen wat afschuwelijk en onvergetelijk is. Het is veiliger om u te beperken tot het lezen van dit hoofdstuk, tenzij u zeer, zeer zeker bent van uw motieven. Wanneer u eenmaal voor een kristal hebt gekozen, blijf dan bij dit kristal Maak er een vaste gewoonte van om het elke dag, of om de andere dag, aan te raken. De oude Saracenen lieten een zwaard nooit zien, zelfs niet aan een vriend, tenzij er bloed moest vloeien. Als ze om de een of andere reden het wapen moesten laten zien, dan prikten ze in een vinger om 'bloed te laten vloeien. Hetzelfde geldt voor het kristal: als u het aan iemand laat zien, kijk er dan in, ook al betreft het slechts een aangelegenheid van uzelf, Kijk erin, hoewel u niemand hoeft te vertellen wat u doet of wat u ziet. Dit is geen bijgeloof, maar een veilige manier om u te oefenen, zodat u wanneer het kristal te voorschijn wordt gehaald, automatisch 'ziet' zonder voorbereiding, zonder erbij na te denken.

Duisternis? Ik dacht aan de kluizenaars in Tibet, in hun veilige hermitages, hooggelegen op verheven bergtoppen in ontoegangkelijk oorden te midden van de wolken. Kluizenaars die in hun cel werden ingemetseld en daar jaren bleven; de geest bevrijdend van het lichaam, de ziel bevrijdend van de geest,zodat ze grotere geestelijke vrijheid konden verwerkelijken. Ik dacht niet aan het heden, maar aan het verleden. Tijdens mijneringen kwam ik onvermijdelijk terecht bij die prachtige ervaring, mijn bezoek aan de Tsjang Tanghooglanden. Wij, mijn gids, de lama Mingyar Dondup, een paar metgezellen en ik waren vanuit de met gouden daken bedekte Potala op weg om zeldzame kruiden te zoeken. Wekenlang hadden we gereisd, steeds verder omhoog naar het bevroren noorden, naar de Tsjang Tanghooglanden, of Shamballa, zoals sommige het noemen. Die dag naderden we ons doel. Het was toen biiterkoud, de koudste dag van vele ijzige dagen. IJs waaide ons tegemoet, voortgejaagd door een gierende storm. De bevoren korrels troffen onze fladderende gewaden en schuurden de huid van elk lichaamsdeel dat onbedekt was gebleven. Hier, op meer dan achtduizend meter boven de zeespiegel, had de hemel een helderpaarse kleur; een paar wolkenflarden die over heen snelden, waren verbazend wit in vergelijking daarmee. Ze leken op de witte paarden van de goden die hun berijders over Tibet voerden. We klommen verder en verder, terwijl het terrein bij elke stap

moeilijker werd. Ons hart klopte in onze keel. We klauwden met onze vingers in de harde aarde om een onzeker houvast te krijgen, wrongen ze in het kleinste spleetje in de bevroren rots. Ten slotte bereikten we opnieuw die geheimzinnige gordel van mist (lees hiervoor Het Derde Oog) en zochten we onze weg erdoorheen. Terwijl de bodem onder onze voeten warmer en warmer werd en de lucht rondom ons meer en meer balsemachtig en troostrijk. Geleidelijk kwamen we uit de mist te voorschijn in het weelderige paradijs van dat heerlijke heiligdom. Voor ons lag weer dat land uit een vroeger tijdperk. Die nacht rustten we in de warmte en het comfort van het 'verborgen land. Het was heerlijk om te slapen op een zacht bed van mos en de zoete geur van bloemen te ademen. Dit land kende vruchten die we niet eerder hadden geproefd, vruchten die we keurden en opnieuw probeerden. Ook was het heerlijk om in warm water te kunnen baden en op ons gemak op een goudkleurig strand te kunnen liggen. De volgende dag trokken we verder, hoger en hoger, maar nu waren we in het geheel niet bekommerd. We marcheerden verder door rododendronbosjes en liepen langs walnotenbomen en andere bomen waarvan we de namen niet kenden. We haastten ons die dag niet bovenmatig. Opnieuw viel de avond, maar nu hadden we het niet koud. We waren op ons gemak, voelden ons prettig. Weldra gingen we onder de bomen zitten; we staken ons vuur aan en bereidden onze avondmaaltijd. Toen we daarmee klaar waren, sloegen we ons gewaad om ons heen en gingen liggen praten. Eén voor één vielen we in slaap. De volgende dag zetten we onze mars weer voort, maar we hadden nog slechts twee of drie mijl afgelegd, toen we plotseling, onverwachts, aankwamen bij een open plek, een plek waar de bomen ophielden. En voor ons.... we stopten, bijna verlamd van verbazing, huiverend bij het besef dat we ergens op waren gestuit dat ons begrip volledig te boven ging. We keken. De open plek die voor ons lag, was uitgestrekt. Het was

een vlakte van ongeveer acht kilometer doorsnee. Aan de overkant zagen we een immense ijsmuur die zich hoog verhief, als een glasplaat die zich naar de hemel uitstrekte, alsof het werklijk een soort venster op de hemel of een venster op het verleden was. Want aan de andere kant van die ijsmuur konden we, als door het helderste water, een stad zien, intact, een vreemde stad, zoals we er zelfs in de platenboeken die we in de Potala hadden nooit een hadden gezien. Uit de gletsjer staken gebouwen. De meeste ervan waren in goede staat gebleven omdat het ijs in de warme lucht van de verborgen vallei zachtjes was weggedooid; zo voorzichtig was gedooid zo geleidelijk dat geen steen of onderdeel van een structuur beschadigd was geraakt. Sommige ervan, talloze eeuwet lang geconserveerd door de prachtige zuivere droge lucht van Tibet, waren zelfs volledig intact. Enkele van die gebouwen hadden zelfs een week geleden nog opgericht kunnen zijn, zo nieuw zagen ze eruit. Mijn gids, de lama Mingyar Dondup, verbrak onze eerbiedige stilte met de woorden: 'Mijn broeders, een half miljoen jaar geleden was dit de woonplaats van de goden. Een half miljoen jaar geleden was dit een aangename zeebadplaats waar wetenschappers van een ander ras en type leefden. Ze waren afkommg tut een heel ander oord en op een dag zal ik jullie hun geschiedenis vertellen. Maar ze brachten door hun proefne~n rampspoed over de Aarde; ze ontvluchtten het toneel van de ramp die ze hadden aangericht en lieten de gewone mensen van de Aarde achter. Ze veroorzaakten een ramp en door hun experimenten steeg de zee en bevroor. En hier voor ons zien we een stad die sinds die tijd in het eeuwige ijs bewaard is gebleven, een stad die toen het land oprees en ook het zeeniveau steeg, overstroomd werd en bevroor.'We luisterden gefascineerd terwijl mijn gids zijn relaas vervolgde en ons vertelde over het verleden, ons vertelde over de Oude optekeningen diep onder de Potala, optekeningen die in gouden platen waren gegraveerd.. Precies zoals nu in de wes-

terse wereld documenten voor het nageslacht worden bewaard in wat men ‘tijdcapsules' noemt. Gevolg gevend aan een gemeenschappelijke impuls, stonden we op en gingen daarna op weg om de gebouwen binnen ons bereik te onderzoeken. Hoe dichter we naderden, des te verstomde raakten we. Het was allemaal zo geweldig vreemd. Even begrepen we niet wat we voelden. We verbeeldden ons dat we plotseling dwergen waren geworden. Toen werd de oplossing ons duidelijk. De gebouwen waren kolossaal, alsof ze waren gebouwd voor een ras dat dubbel zo groot was als wij. Die mensen, die supermensen, waren tweemaal zo lang als gewone aardmensen. We betraden enkele van de gebouwen en keken om ons heen. Eén gebouw in het bijzonder leek een of ander soort laboratorium te zijn, waarin vreemde apparaten stonden die in vele gevallen nog werkten.

noeg gespeeld, je genoeg vermaakt. je hebt instructie nodig, zoals je zo duidelijk hebt gedemonstreerd, in de wetenschap van de correcte ademhaling. Kom mee. We zullen zien wat we kunnen doen om deze stand van zaken te verhelpen.' Hij stond op en ging voor me uit de heuvel op. Met tegenzin kwam ik overeind, raapte mijn stelten op die schuin op de grond waren gevallen en volgde hem. Hij stapte gemakkelijk voort, terwijl hij scheen te glijden. Hij bewoog zich zonder enige inspanning en ik, vele jaren jonger, zwoegde achter hem aan, hijgend als een hond op een hete zomerdag. Boven op de heuvel begaven we ons binnen de omheining van onze lamaserie en volgde ik mijn gids naar zijn vertrek. Binnen namen we op de gebruikelijke manier op de vloer plaats en belde de lama om de onontkoombare thee zonder welke geen Tibetaan een serieus gesprek kan voeren! We zwegen terwijl de bediendemonniken binnenkwamen met thee en tsampa, waarna de lama, terwijl ze vertrokken, de thee schonk en me mijn eerste onderricht gaf in de kunst van het ademen. Onderricht dat van onschatbare waarde voor me zou zijn in dit gevangenkamp. 'je blaast en hijgt erop los als een oude man, Lobsang', zei hij. 'Ik zal je spoedig leren hoe je dat te boven kunt komen, omdat niemand zich zo dient te hoeven inspannen bij wat een gewoon, natuurlijk alledaags gebeuren is. Te veel mensen verwaarlozen de ademhaling. Ze denken dat ze enkel een lading lucht innemen en die lading lucht uitblazen en weer een lading innemen.' 'Maar, hooggeboren meester,' antwoordde ik, 'ik heb negen jaar of langer heel aardig kunnen ademen. Hoe kan ik nu anders ademen dan op de manier waarop ik het altijd gered heb?' 'Lobsang, je moet eraan denken dat de adem de werkelijke bron van het leven is. je kunt wandelen en je kunt rennen, maar zonder adem kun je geen van beide. Je moet een nieuw systeem leren en allereerst moet je een tijdseenheid nemen om in te ademen, omdat er, als je deze tijdseenheid niet kent, geen enkele manier is waarop je de ver

schillende tijdsverhoudingen op je ademhaling kunt toepassing en we verschillende tempo's ademen voor verschillende doelen.' Hij nam mijn linkerpols en wees op een plek met de woorden: 'Voel je hart, je polsslag. Je polsslag volgt het ritme één, twee, drie, vier, vijf, zes. Houd zelf je vinger op je pols en voel; dan zul je begrijpen waarover ik het heb.' Dat deed ik; ik hield mijn vinger op mijn linkerpols en voelde het tempo van wijn polsslag, terwijl hij zei: 'Een, twee, drie, vier, vijf, zes.' Ik keek op naar mijn gids die vervolgde: Als je erover nadenkt, zul je merken dat je net zo lang lucht inademt als je hart tijd nodig heeft om zes keer te kloppen. Maar dat is niet goed genoeg Je zult in staat moeten zijn die ademhaling aanzienlijk te variëren en daarover zullen we het over enkele ogenblikken hebben Hij stopte en keek me aan en zei vervolgens: 'Weet je, Lob-sang, jullie jongens - ik heb jullie gadegeslagen bij het Spelen - putten jezelf werkelijk uit, omdat jullie helemaal geen benul hebben van ademhaling. jullie denken dat het enige wat ertoe doet, lucht innemen en lucht uitblazen is. Jullie kunnen er werkelijk niet verder naast zitten. Er zijn vier hoofd-ademhalingsmethoden, dus laten we ze eens onderzoeken zien wat ze ons te bieden hebben, zien wat ze voorstellen. De eerste methode is al een heel gebrekkige. Ze staat bekend als de hoge ademhaling, omdat bij dit systeem alleen het bovenste deel van de borst en de longen wordt gebruikt en dat is, zoals je zou moeten weten, het kleinste deel van je ademholte. Wanneer je deze hoge ademhaling toepast, krijg je erg weinig lucht in je longen, maar je krijgt veel afgewerkte lucht in de diepst gelegen uithoeken. Zie je, je brengt alleen de bovenkant van je borst in beweging. Het onderste deel van je borst en je buik blijven bewegingloos en dat is iets heel verkeerd De hoge ademhaling kun je vergeten, Lobsang, omdat die volkomen nutteloos is. Het is de slechtste vorm van ademhaling die men kan toepassen; we moeten ons op andere Vormen richten.' Hij Pauzeerde, wendde zich naar me toe en zei: 'Kijk, dit is

hoge ademhaling. Kijk naar de geforceerde houding die ik moet aannemen. Dit is, zoals je later zult ontdekken, het type ademhaling dat in praktijk wordt gebracht door de meeste westerlingen, door de meeste mensen buiten Tibet en India. Het maakt dat hun denken vaag is en dat ze mentaal traag zijn. Ik keek hem met open mond van verbazing aan. Ik had beslist niet het idee dat ademen zo'n moeilijke aangelegenheid was. Ik vond dat het me altijd redelijk gelukt was en nu kwam ik erachter dat ik het mis had. 'Lobsang, je let niet goed op. Laten we nu de tweede ademhalingsmethode behandelen. Die staat bekend als midden-ademhaling. Het is evenmin een erg goede manier. Het heeft geen zin er uitvoeriger op in te gaan, omdat ik niet, wil dat je deze gebruikt. Maar wanneer je in het Westen komt, zul je haar horen aanduiden als rib-ademhaling, of ademhaling waarbij het middenrif stil wordt gehouden. De derde ademhalingsmethode is de lage ademhaling en hoewel deze misschien iets beter is dan de beide andere methoden is ze toch niet correct. Sommige mensen noemen deze lage ademhaling buikademhaling. Bii deze methode raken de longen niet geheel met lucht gevuld, zodat er opnieuw sprake is van onfrisse lucht, onwelriekende adem en ziekte. Houd je dus helemaal niet bezig met deze ademhalingsmethoden, maar doe wat ik doe, doe wat andere Lama's hier doen, de volledige ademhaling. Je dient het als volgt te doen.' Ah! dacht ik, nu beginnen we, nu ga ik iets leren, waarom vertelde hij me toch al die andere dingen om me daarna te zeggen dat ik ze niet moest doen? 'Omdat, Lobsang,' zei mijn gids - die vanzelf- sprekend mijn gedachten had gelezen -'je zowel fouten als positieve punten dient te kennen. Sinds je hier in Chakpori bent,' zei mijn gids, de lama Mingyar Dondup, 'heb je ongetwijfeld opgemerkt dat we er steeds weer de nadruk opleggen hoe belangrijk het is de mond gesloten te houden. Dat is niet alleen om te voorkomen dat we onwaarheid spreken, maar ook om te zorgen dat slechts door de neusgaten kan worden geademd. Als je door de mond inademt, mis je het voordeel van

de luchtfilters in de neusgaten en van de temperatuurbeheer mechanismen waarover het lichaam beschikt. En verder raken de neusgaten, als je voortdurend door de mond inadamt ten slotte verstopt en krijgt men dus neusverkoudheid en een. verstopt hoofcl en een hele menigte andere klachten.' Schuldbewust merkte ik dat ik met open mond van verbazing naar mijn gids keek. Nu deed ik mijn mond met zo'n klap dicht dat zijn ogen fonkelden van pret. Maar hij zei er niets in plaats daarvan vervolgde hij: 'Neusgaten zijn werkelijk heel belangrijke dingen en ze moeten schoon worden gehouden. Als je neusgaten ooit vuil worden, snuif er dan water in op en laat dat in de mond lopen, zodat je het door de mond kunt uitstoten. Maar wat je ook doet, adem niet door de mond maar alleen door de neusgaten. Tussen haakjes, het zou nuttig kunnen zijn om warm water te gebruiken. Van koud water moet je misschien niezen.' Hij draaide zich om en beroerde de bel die naast hem lag. Een bediende kwam binnen, vulde de theepot bij en bracht nieuwe tsampa. Hij boog en liet ons alleen. Na enkele ogenblikken hernam de lama Mingyar Dondup zijn verhandeling. 'Nu, Lobsang, zullen we de ware ademhalingsmethode behandelen, de methode die bepaalde Tibetaanse lama's in staat heeft gesteld hun leven tot een waarachtig opmerkelijke tijdsspanne te verlengen. Laten we ons met de volledige admenhaling bezighouden. Zoals de naam te kennen geeft, omvat ze de drie andere methoden, de lage ademhaling, de midden-ademhaling en de hoge ademhaling; de longen raken dus echt met lucht gevuld, en het bloed wordt dan ook gezuiverd en gevuld met levenskracht. Deze ademhalingsmethode is heel gemakkelijk. Je moet in een redelijk gemakkelijke houding gaan zitten, of staan, en door de neusgaten inademen. Ik zag je net, Lobsang, ineengedoken zitten, volkomen slap vooroverhangen; je kunt gewoon niet goed ademen wanneer je slap vooroverhangt. je moet je ruggengraat rechthouden. Dat is het hele geheim van de correcte ademhaling.' Hij keek me aan en zuchtte, maar een fonkeling in zijn

ooghoeken logenstrafte de diepte van de zucht! Toen stond hij op, liep naar me toe, hield zijn handen onder mijn ellebogen en tilde me overeind, zodat ik kaarsrecht zat. 'Nu, Lobsang, zo moet je zitten, op deze manier, met je ruggengraat recht, je buik onder controle, je armen langs je zijden. Zet je borst op, druk je ribben naar buiten en duw dan je middenrif naar beneden, zodat het onderste gedeelte van je buik ook naar voren komt. Op die manier krijg je een volledige ademhaling. Er is niets magisch aan, weet je, Lobsang. Het is gewoon normaal, verstandig ademen. je moet zo Veel lucht als je kunt, binnen zien te krijgen en dan moet je alle lucht weer naar buiten zien te krijgen en deze vervangen. je hebt nu misschien het gevoel dat dit ingewikkeld of verwarrend is, je denkt misschien dat het te moeilijk, niet de moeite waard is, maar het is wél de moeite waard. je denkt misschien dat het dat niet is, omdat je lethargisch bent, omdat je de laatste tijd wat slordig bent gaan ademen, en je moet gedisciplineerd ademen.' Ik haalde volgens de aanwijzingen adem en merkte tot mijn grote verbazing dat het gemakkelijker was. Gedurende de eerste paar seconden merkte ik dat het draaide voor mijn ogen en daarna was het nog gemakkelijker. Ik kon duidelijker kleuren zien en voelde me zelfs al na die paar minuten beter. 'Ik zal je nu elke dag enkele ademhalingsoefeningen geven, Lobsang, en ik zal je vragen om ze vol te houden. Het is de moeite waard. je zult niet langer het probleem hebben dat je buiten adem raakt. Dat uitstapje tegen de heuvel op putte je uit, maar ik, die vele malen zo oud ben als jij, kan zonder problemen boven komen.' Hij leunde achterover en observeerde me terwijl ik volgens zijn instructies ademde. Zelfs nu in dit vroege stadium kon ik de wijsheid inzien van wat hij zei. Hij ging weer gemakkelijk zitten en vervolgde: 'Het enige doel van de ademhaling, wat voor methode men ook toepast, is zo veel mogelijk lucht in te ademen en deze in een andere vorm over heel het lichaam te verdelen, in een vorm die we prana noemen. Dat is de levenskracht zelf Die prana is de kracht

die de mens activeert, die alles wat leeft activeert; planten, dieren, de mens, zelfs de vissen moeten zuurstof aan water onttrekken en omzetten in prana. We houden ons evenwel met jouw ademhaling bezig, Lobsang. Adem langzaam in. Houd die adem enkele seconden vast. Adem dan heel langzaam uit. je zult ontdekken dat er verschillende verhoudingen zijn van inademen, vasthouden, uitademen, die verschillende effecten opleveren, zoals reiniging, vitalisering enz. De belangrijkste vorm van algemene ademhaling is wellicht wat we de reinigende ademhaling noemen. Deze zullen we nu behandelen, omdat ik wil dat je haar vanaf nu aan het begin en aan het einde van elke dag beoefent en ook aan het begin en einde van elke specifieke oefening.' Ik had heel goed opgelet. Ik was goed op de hoogte van de krachten die deze hoge lama's hadden, hoe ze sneller over de Aarde konden zweven dan een man te paard kon galopperen en hoe ze onbekommerd, sereen, beheerst op hun bestemming konden aankomen. Ik nam me voor om lang voordat ik lama zou zijn - want op dit moment was ik slechts acoliet - de wetenschap van de ademhaling machtig te worden. Mijn gids, de lama Mingyar Dondup, ging verder: 'Nu, Lobsang, deze reinigende ademhaling. Adem volledig in, drie volle ademhalingen Nee, niet zo oppervlakkig. Diepe ademhalingen, echte diepe, de diepste die je voor elkaar kunt krijgen. Vul je longen, richt je op en laat je vollopen met lucht. Dat i s goed`, zei hij. 'Houd die lucht nu bij de derde ademhaling zo'n vier seconden vast, tuit je lippen alsof je gaat fluiten, maar blaas de wangen niet bol. Blaas met alle kracht die je hebt wat lucht door de opening tussen je lippen. Blaas deze hard uit, laat haar gaan. Stop dan een seconde, de resterende lucht vast-houdend. Blaas wat meer uit, weer met alle kracht die je kunt opbrengen. Stop opnieuw een seconde en blaas dan het restant uit, zodat er geen vleugje lucht in je longen achterblijft. Blaas de lucht zo hard je kunt uit. Denk erom dat je in dit geval -met aanzienlijke kracht door de opening tussen je lippen moét uit

ademen. Welnu, vind je dit niet opmerkelijk verfrissend?' Tot mijn verbazing moest ik met hem instemmen. Het had me een beetje onzinnig geleken om gewoon lucht uit te puffen en te blazen, maar nu ik het een paar keer had geprobeerd, merkte ik echt dat ik tintelde van energie en me misschien beter voelde dan ooit tevoren. Dus hijgde ik en blies ik en liet ik mezelf opzwellen en blies ik mijn wangen bol. Toen voelde ik plotseling dat alles voor mijn ogen draaide. Het scheen me toe dat ik lichter en lichter werd. Door de nevel hoorde ik mijn gids: 'Lobsang, Lobsang, stop! Je moet zo niet ademen. Adem zoals ik je zeg. Experimenteer niet, want dat is gevaarlijk. Nu heb je jezelf in een bedwelmde toestand gebracht door onjuist te ademen, door te snel te ademen. Oefen alleen volgens mijn instructies, want ik heb de ervaring. Later kun je op eigen houtje experimenteren. Maar, Lobsang, waarschuw degenen die je onderricht geeft altijd om erop te letten dat ze zich aan de oefeningen houden en om niet te experimenteren. Vertel hun dat ze nooit moeten experimenteren met andere ademhalingsverhoudingen, tenzij een bekwame leraar aanwezig is, want experimenteren met ademhaling is werkelijk gevaarlijk- je aan de voorgeschreven oefening houden is veilig, het is gezond en degenen die volgens de instructies ademen, kan helemaal niets gebeuren.' De lama stond op en zei: 'Nu, Lobsang, is het een goed idee om onze zenuwkracht te vergroten Ga rechtop staan, zoals ik nu sta. Adem zo diep mogelijk in, dwing daarna, wanneer je denkt dat je longen vol zijn, nog wat adem naar binnen. Adem langzaam uit. Langzaam. Vul je longen opnieuw volledig en houd die adem in. Strek je armen recht voor je uit, zonder enige moeite te doen, weet je. Gewoon je armen voor je houden met juist voldoende kracht om ze horizontaal te houden, maar span je zo weinig mogelijk in, Nu, kijk, observeer me. Trek je handen terug naar de schouders, geleidelijk de spieren samentrekkend en ze spannend, zodat de spieren tegen de tijd dat je handen je schouders kunnen raken heel strak gespannen

zullen zijn en de vuisten gebald. Let op me, zie hoe ik de mijne ."i Bal je handen zo stevig dat ze trillen van inspanning. Duw de vuisten langzaam naar voren, terwijl je de spieren nog altijd  gespannen houdt, trek ze daarna verscheidene malen, mis- ee - n -- keer of zes, snel terug. Adem krachtig uit, echt  krachtig zoals ik je eerder heb verteld, terwijl je je lippen tuit . en er alleen een gaatje is om de adem zo hard als je kunt naar "ten te blazen. Stop, nadat je dat enige malen hebt gedaan, door opnieuw de reinigende ademhaling in praktijk te brengen probeerde het en zoals tevoren, bleek het me geweldig goede te komen. Bovendien was het plezierig en ik wa ' was al bereid tot iets plezierigs! Mijn gids onderbrak mijn gedachten. 'Lobsang, ik wil benadrukken en nog eens benadrukken, dat de snelheid waarmee je de vuisten terugtrekt en vervolgens de spanning van de spieren bepalen hoeveel voordeel je hieruit kunt trekken. Vanzelfsprekend zul je er goed voor hebben gezorgd dat je longen volkomen vol zijn, voordat je deze oefening doet. Dit is tussen twee haakjes een echt onbetaalbare oefening en ze zal in later tijden een geweldige hulp voor je zijn.' Hij ging zitten en keek toe hoe ik die methode toepaste, voorzichtig mijn fouten corrigerend, me prijzend wanneer ik het goed deed. En toen hij tevreden was, liet hij me alle oefeningen nog eens doen om er volkomen zeker van te zijn dat ik ze zonder verdere instructie kon doen. Ten slotte gebaarde hij dat ik naast hein mocht gaan zitten, terwijl hij me vertelde hoe de Tibetaanse ademhalingsmethode tot ontwikkeling kwam, nadat men de oude optekeningen diep in de grotten onder de Potala had ontcijferd. Later in mijn studie leerde men mij verschillende dingen over de adem, want wij Tibetanen genezen niet alleen door kruiden, maar we genezen ook door middel van de ademhaling van de patiënt. De ademhaling is werkelijk de bron van het leven en het is wellicht interessant om hier enkele opmerkingen te maken die personen die een of andere kwaal hebben, mis

schien al lange tijd, in staat stellen een einde aan hun lijden te ma-ken of het te verlichten. Dit kan men bereiken door middel van correcte ademhaling, weet u. Maar onthoud wel - adem alleen -zoals op deze bladzijden wordt geadviseerd, want experimenteren is gevaarlijk, tenzij er een competente leraar aanwezig is. In het wilde weg experimenteren is echt dwaasheid. Kwalen van de maag, de lever en het bloed kunnen worden overwonnen door wat we de 'ingehouden adem' noemen. Bedenk wel dat er niets magisch aan is, behalve wat het resultaat betreft, en het resultaat kan echt toverij, volstrekt weergaloos lijken. Maar - eerst moet u rechtop gaan staan, of als u in bed ligt, recht gaan liggen. Laten we evenwel aannemen dat u niet in bed ligt en rechtop kunt staan. Ga met uw hakken tegen elkaar staan, met uw schouders naar achteren en uw borst naar voren. Het onderste deel van uw buik houdt u strak. Adem volledig in, neem zoveel lucht in u op als u kunt en houd die binnen, totdat u een licht - heel licht - bonzen voelt in uw slapen, links en rechts. Adem, zodra u dat voelt, krachtig uit door de open mond, écht krachtig, weet u. De lucht niet gewoon maar naar buiten laten stromen, maar haar door de mond uitblazen met alle kracht waarover u beschikt. Daarna moet u de reinigende ademhaling doen. Het heeft geen zin om daar opnieuw op in te gaan, omdat ik u daarover heb verteld, zoals mijn gids, de lama Mingyar Dondup het mij vertelde. Ik zal alleen herhalen dat de reinigende ademhaling van absoluut onschatbare waarde is om u in staat te stellen uw gezondheid te verbeteren. Alvorens we iets met ademhaling kunnen doen, moeten we een ritme hebben, een tijdseenheid die een normale inademing vertegenwoordigt. Ik heb dit ritme al vermeld zoals het mij geleerd werd, maar misschien kan herhaling in dit geval nuttig zijn, omdat deze ertoe zal bijdragen dat het ritme zich permanent in iemands gedachten verankert. De hartslag van een persoon is de juiste ritmische norm voor de ademhaling

van die bepaalde persoon. Er zijn natuurlijk nauwelijks mensen met dezelfde norm, maar dat is niet van belang. U kunt uw normale ademhalingsritme vinden door uw vinger op uw pols te leggen en te tellen. Leg de vingers van uw rechterhand op uw linkerpols en probeer de polsslag te vinden. Laten we veronderstellen dat er een gemiddelde is van één, twee, drie, Vier, vijf zes. Zorg dat dat ritme stevig verankerd raakt in uw onderbewuste, zodat u het onbewust, onderbewust, kent en u er niet over hoeft na te denken. Het is niet van belang - om het nog eens te herhalen - wat uw ritme is, zolang u het maar weet, zolang uw onderbewuste het maar weet. Maar we stellen ons voor dat uw ritme het gemiddelde ritme is, waarbij de luchtinname zes hartslagen duurt. Dit is gewoon de normale alledaagse routine. We zullen dat ademtempo voor verschillende doelen aanzienlijk wijzigen. Er is niets moeilijks aan. Het is echt iets heel gemakkelijks dat tot spectaculaire resultaten in de zin van een verbeterde gezondheid kan leiden. Alle acolieten van het hoogste niveau in Tibet kregen onderricht in ademhaling. Er waren bepaalde oefeningen die we moesten doen voordat we andere dingen bestudeerden en de inleidende procedure was in alle gevallen als volgt. Wilt u het proberen? Ga dan om te beginnen rechtop zitten, u kunt staan als u wilt, maar staan heeft geen zin als u kunt zitten. Adem langzaam in volgens de methode van de volledige ademhaling. Dat wil zeggen. borst en buik, terwijl u zes polsslageenheden telt. Dat is heel gemakkelijk, weet u. U hoeft alleen maar een vinger aan uw pols te houden en uw hart een, twee, drie, vier, vijf, zes keer te voelen pompen. Wanneer u na uw zes polsslageenheden hebt ingeademd, houd de adem dan in terwijl uw hart driemaal klopt. Adem daarna zes hartslagen lang door de neusgaten uit. Dat wil zeggen, even lang als bij uw inademing. Houd uw longen, nu u hebt uitgeademd, gedurende drie polsslageenheden leeg en begin dan weer helemaal opnieuw. Herhaal dit zo vaak als u wilt, maar - vermoei u niet. Stop zodra u enige vermoeidheid voelt. U dient zich nooit af te matten met

oefeningen, omdat u, als u dat wel doet, het hele doel van die oefeningen voorbijstreeft. Ze zijn bestemd om u kracht en fitheid te geven, niet om u uit te putten of te vermoeien. We begonnen altijd met de reinigende adernhalingsoefening en die kan men niet vaak genoeg doen. Ze is totaal onschadelijk en ze is bijzonder heilzaam. Ze bevrijdt de longen van bedorven lucht, bevrijdt ze van onzuiverheden; de tuberculose komt in Tibet niet voor! U kunt de reinigende adernhalingsoefening dus doen wanneer u er maar zin in hebt en u zult er erg veel voordeel van hebben. Een uitermate goede methode om mentale controle te krijgen, is rechtop zitten en één volledige ademhaling uitvoeren. Doe daarna één reinigende ademhaling. Adem vervolgens in de verhouding één, vier, twee. Dat wil zeggen (laten we voor de verandering eens seconden nemen!), adem vijf seconden lang in, houd daarna vier maal vijf seconden, dat is twintig seconden, uw adem in. Wanneer u dat hebt gedaan, adem dan tien seconden lang uit. U kunt uzelf van veel pijn genezen door juist te ademen, en de methode die nu volgt, is erg goed. Als u pijn hebt, ga dan óf liggen óf rechtop zitten, het doet er niet toe welk van beide. Adem vervolgens ritmisch, terwijl u de gedachte in uw geest houdt dat bij elke uitademing de pijn verdwijnt, dat bij elke uitademing de pijn naar buiten wordt geduwd. Stel u voor dat u, telkens wanneer u inademt, de levenskracht inademt die de pijn verdringt. Stel u voor dat u, telkens wanneer u uitademt, de pijn naar buiten duwt. Leg uw hand op het getroffen lichaamsdeel en stel u voor dat u bij elke ademhaling met uw hand de oorzaak van de pijn uitwist. Doe dit zeven volledige ademhalingen lang. Pas dan de reinigende ademhaling toe en rust daarna enkele seconden uit, terwijl u langzaam en normaal ademt. U zult waarschijnlijk merken dat de pijn óf volkomen verdwenen is, óf zoveel minder is geworden dat u er geen last meer van hebt. Als u de pijn om de een of andere reden echter nog steeds voelt, herhaal dan dezelfde procedure, herhaal hetzelfde nog een of twee keer, totdat u ten

slotte verlichting krijgt. U begrijpt natuurlijk heel goed dat u, als het om een onverwachte pijn gaat en als deze terugkomt, uw dokter erover zult moeten raadplegen, omdat pijn de waarshuwing van de natuur is dat er iets mis is. En hoewel het volkomen juist en toelaatbaar is om pijn te verminderen wanneer mm zich deze bewust is, is het toch essentieel dat men iets doet om erachter te komen wat de pijn heeft veroorzaakt en de oorzaak te genezen. Pijn mag nooit veronachtzaamd worden. Als u zich moe voelt, of als plotseling veel van uw energieën oevergd is, is dit de snelste manier om te herstellen. Het is opnieuw niet van belang of u staat of zit, maar houd uw voeten dicht bij elkaar, zodat tenen en hakken elkaar raken. Sla dan ,uw handen zo ineen dat de vingers van elke hand in elkaar grijpen en uw handen en voeten beide een soort gesloten cirkel vormen. Adem enkele malen ritmisch, vrij diep, en langzaam bij de uitademing. Stop dan gedurende drie polsslageenheden en doe vervolgens de reinigende ademhaling. U zult merken dat uw vermoeidheid verdwenen is. Veel mensen zijn werkelijk zeer, zeer nerveus wanneer ze een afspraak hebben. Ze krijgen klamme handen en misschien trillende knieën. Het is voor niemand nodig om zo nerveus te Zijn, omdat dit zo gemakkelijk te overwinnen is. Hier volgt een methode om het te realiseren, terwijl u zich misschien in een wachtkamer, mogelijk bij de tandarts, bevindt! Haal heel diep adem, door uw neusgaten ademend natuurlijk, en houd die adem tien seconden lang in. Adem dan langzaam uit, terwijl u de adem steeds volledig onder controle houdt. Sta uzelf toe twee of drie normale ademhalingen te doen en adem daarna opnieuw diep in, tien seconden nemend om uw longen te vullen. Houd de adem weer in en adem langzaam uit, opnieuw tien seconden nemend. Doe dit driemaal, wanneer u kunt, zonder dat iemand het merkt, en u zult merken dat u zich absoluut gerustgesteld voelt. Het bonzen van uw hart zal zijn opgehouden en uw zelfvertrouwen zal zeer zijn versterkt. Warineer u die wachtkamer verlaat en naar de plaats van de af

spraak gaat, zult u merken dat u uzelf in de hand hebt. Als u nog wat impulsen van zenuwachtigheid voelt - neem dan een diepe ademteug en houd die een seconde of wat vast, wat u gemakkelijk kunt doen terwijl de andere persoon aan het woord is. Dit zal uw afnemende zelfvertrouwen weer versterken. Alle Tibetanen gebruiken dergelijke methoden. We passen ook adembeheersing toe bij het tillen, omdat de gemakkelijkste manier om iets te tillen, het kan een meubel of een zware bundel zijn, is echt diep in te ademen en de adem in te houden terwijl u tilt. Wanneer het feitelijke tillen voorbij is, kunt u uw adem langzaam laten gaan en doorgaan met op de normale manier ademen. Tillen terwijl u diep hebt ingeademd, is gemakkelijk. Het loont de moeite om het te proberen. Het loontde moeite om iets tamelijk zwaars te tillen met uw longen vol lucht, en het verschil te bemerken. Ook boosheid wordt door die diepe ademhaling onder controle gehouden en door de adem in te houden en dan langzaam uit te ademen. Als u zich om de een of andere reden echt boos voelt - terecht of ten onrechte! - haal dan diep adem. Houd die adem enkele seconden in en blaas die adem dan heel langzaam uit. U zult merken dat u uw emotie in de hand hebt en dat u de situatie meester bent. Het is erg nadelig om zich over te geven aan boosheid en geprikkeldheid, omdat dat kan leiden tot maagzweren. Dus - onthoud deze adernhalingsoefening waarbij u diep inademt, de adem vasthoudt en vervolgens langzaam laat gaan. U kunt al deze oefeningen met volledig vertrouwen uitvoeren, in de wetenschap dat ze u gewoon op geen enkele manier kunnen schaden. Maar - een woord van waarschuwing - houd u aan deze oefeningen en probeer niet meer geavanceerde methoden, tenzij onder begeleiding van een bekwame leraar, omdat onberaden ademhalingoefeningen heel wat schade kunnen aanrichten. In ons gevangenkamp lieten we onze gevangenen op deze manier ademen. We gingen ook veel dieper op de kwestie in en leerden hun zo te ademen dat ze geen pijn zou